Halverwege???!!!

Lieve volgers,

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik jullie een update heb gegeven van mijn leven hier. In mijn vorige update schreef ik over mijn eerste stapjes in mijn veldwerk. Inmiddels zijn we drie weken en 17 interviews verder en ik ben een heel eind met het verzamelen van de eerste laag aan data voor mijn onderzoek. Ik heb de afgelopen dagen gewerkt aan een overzicht van de data die ik nu heb die ik op zal sturen naar mijn begeleiders hier in Tanzania en in Nederland, zodat zij ook mee kunnen denken over de vervolg stappen.

Aangezien de weken in het veld vrijwel allemaal gelijk zijn, ga ik jullie niet uitgebreid vertellen wat ik daar precies doe. Het komt neer op interviews doen, veel wachten tot mensen beschikbaar zijn, wat wandelen langs/in de kanalen en een hoop lol met mijn vertaler.

Helaas laat mijn gezondheid het de laatste weken af en toe een beetje afweten, dus dan ben ik een dag of twee ziek. Verschillende dingen, maar vooral hoofdpijn en diarree spelen daarbij een grote rol. Ook de afgelopen dagen was het weer raak en deze keer wat heftiger dan de andere keren, maar inmiddels doe ik het weer.

Verder ben ik dus door de weeks in het veld en in het weekend in Mbeya. Dat bevalt prima. De weekend dagen zijn vaak wel vrij vol met wassen, dingen kopen, worship practice, kerk, mensen bezoeken etc., maar altijd heel gezellig. Inmiddels heb ik een aantal keer vooraan in de kerk staan zingen, hoewel nog wel even zonder microfoon en dat Swahili zingen moet ik me toch nog grotendeels een beetje doorheen bluffen aangezien er nooit lyrics is van de liedjes die we oefenen.

Al met al vermaak ik me nog steeds prima. Toch heb ik wel een beetje verdrietig nieuws voor jullie. Ik ga namelijk mijn ticket verzetten en ik kom pas halverwege januari naar huis in plaats van voor de Kerst. Ik mis daardoor een hoop feestjes en activiteiten met jullie, sorry daarvoor! Toch denk ik dat het beter is voor mijn onderzoek om er nog een paar weken langer aan te besteden en ergens ben ik ook wel benieuwd naar Kerst in Tanzania. Met die verlenging ben ik nu pas op de helft van mijn verblijf hier en dat voelt ergens wel weer heel gek. Tijd gaat langzaam maar ook snel.

Om ook nog even wat te schrijven over mijn contact met God, ik leer meer en meer en meer. Ik leer vertrouwen, luisteren, geven, geloven. Rebecca zegt regelmatig tegen mij: ‘Niet hopen maar geloven’, als ik weer eens gezegd heb dat ik ergens op hoop. Ik kan dus alleen maar dankbaar zijn nu voor de mensen om me heen, de liefde, de lol, de gezelligheid. En tegelijk kan ik ook wat voor hen betekenen met mijn aanwezigheid, liefde en support. Zo zijn we elkaar tot zegen.

Lieve mensen, vertrouw op God, Hij is het zo waard. Hij houdt zoveel van je en wil zoveel voor je doen, maar laat je het wel toe? In Nederland is het zo makkelijk om te zeggen dat je God vertrouwt, maar hoeveel vertrouwen heb je echt, of vertrouw je stiekem meer op je eigen plan B, C en D? Hoeveel vangnetten heb je? Vertrouw je Hem of vertrouw je op mensen? Kan Hij dichtbij komen of hou je Hem op afstand? Denk er maar eens over na. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik pijnlijk weinig vertrouwen had en ik ben blij dat dat nu aan het groeien is.

Tot zover mijn verhaaltje van vandaag. Aangezien er hier niet heel veel spannends gebeurd omdat ik gewoon onderzoek aan het doen ben zal ik niet heel veel updates sturen, maar als er iets te vertellen valt natuurlijk wel. Ook zal ik proberen weer wat foto’s op facebook te zetten.

Knuffels uit Tanzania!

Katinka