Eerste week in Malawi / First week in Malawi

English below!

Lieve lezers,

Inmiddels ben ik een ruime week in Malawi en is het tijd om iets te delen van mijn eerste indrukken en belevenissen.
De reis begon vorige week woensdag 28 september. Met een negatieve covid-test op zak en 2 koffers van samen bijna 46 kg. Mijn ouders brachten me naar Schiphol en ik was best een beetje zenuwachtig, want mijn e-visa was nog niet goedgekeurd. Mijn vrienden in Malawi hadden gezegd dat het in Malawi wel geregeld kon worden, maar ik wist niet of ze me op Schiphol zouden laten inchecken. Eenmaal op Schiphol werd die nachtmerrie werkelijkheid en ze lieten me niet inchecken. Na meerdere keren proberen de immigratie in Malawi te bellen en te mailen (dat had ik eerder ook al geprobeerd) kreeg ik ook nu geen reactie. Ik bleef bidden en besloot vrienden in Malawi te bellen. Meerdere namen niet op, maar de eerste die opnam was de leider van YWAM Blantyre. Hij had een contact bij immigratie en probeerde het via die weg. Ondanks dat ze eigenlijk maar een halve dag werkten kreeg hij het voor elkaar om binnen een korte tijd mijn e-visum verwerkt te krijgen. Praise God! Heel dankbaar! Eindelijk inchecken. De rijen op Schiphol vielen erg mee. In 45 minuten was ik door de security heen. De reis kon nu echt beginnen. Eerst naar Wenen, toen Addis Ababa (Ethiopië), en daarna Blantyre (Malawi). Een reis van ongeveer 20 uur. In de laatste 2 vluchten had ik lege stoelen naast me dus dat was wel fijn om een beetje te kunnen slapen. Eenmaal in Blantyre kon ik uit het vliegtuig door de achterdeur en was ik de eerste in de rij voor het checken van coronapapieren en voor het visum. Uiteraard was het ook met dit systeem nog zo dat je nog bij meerdere balies langs moet voor stempels, maar omdat ik als eerst kwam was ik er snel doorheen. Na even wachten kwam ook mijn bagage en ging ik naar buiten waar degene die me kwam halen er nog niet was dus eventjes wachten. Na niet al te lang kwam hij aan en konden we op weg naar de YWAM base. Onderweg stopten we nog voor een simkaart en internet, geld halen en even naar de supermarkt voor boodschappen voor de base. Al snel werd het me duidelijk dat er hier een serieuze brandstofcrisis aan het ontstaan is. De meeste tankstations hebben geen brandstof en als er wel brandstof is staan er vaak lange rijen. Toch slaagden we erin om te tanken. Het verkeer was zoals altijd wel nog volledige chaos met minibussen die gewoon beginnen te rijden en allerlei gevaarlijke situaties.

Op de base aangekomen was het heerlijk om iedereen weer te zien en te knuffelen. Ook heel leuk dat Ali en Mphatso (de leiders van YWAM Zomba waar ik uiteindelijk naartoe ga) er ook waren zodat ik hen vast kon zien. Zij hebben op vrijdag ook bijna al mijn bagage vast meegenomen. Daniel zou zaterdag langs Zomba rijden en nam het keyboard mee dat ik al gekocht had. Super fijn! Toen ik aankwam bij YWAM Blantyre was er gelijk geen electriciteit en geen water. Later bleek de pomp stuk. Gelukkig is er altijd nog de handpomp. Wel weer een typisch welkom in Afrika. De tweede dag deed het water het weer en had ik een heerlijk koude douche.

Na heel wat veranderingen (zaterdagochtend, nee zaterdagavond, nee toch ochtend, nee vrijdagavond) ging ik zelf uiteindelijk rond 18 uur op vrijdag met kerkleden van pastor Roy mee naar Chikwawa. Zij reden toch, dus dat was echt een zegen. Het was geweldig Roy en Nthawi en hun gezin weer te zien. In hun kerk hebben ze een intensief schema van gebed elke dag van 5-6 uur ‘s ochtends, elke dag lunchdiensten, en grote diensten op woensdagavond en vrijdagavond en uiteraard op zondag. Tijdens dit weekend heb ik weer met allerlei bekende en nieuwe mensen gesproken en het is goed om terug te zijn. Wel hadden we een momentje dat we naar reptities van het koor zouden gaan waar de benzine was halverwege onderweg op dus besloten Nthawi en ik terug te gaan en onderweg aten we frietjes en ei bij een lodge die Nthawi even wilde laten zien. Was leuk om tijd samen te kunnen spenderen. Op maandag was het worshipmonday en werd de lunchhour een aanbiddingsdienst waarin ik ook een kort woord mocht delen van ongeveer 15 minuten. Heel leuk en een beetje spannend om weer te spreken. Maar het ging goed en het was leuk om ook te beseffen dat ik zelf ook gegroeid ben in de afgelopen jaren.

Maandagavond ben ik weer terug gegaan naar YWAM Blantyre. Dumi zou na het ongeluk eerst op maandag komen maar moest nog wat testen in het ziekenhuis laten doen. Dinsdag was het dan eindelijk zover dat we elkaar konden zien. Uiteraard deed de bus er langer over en het was even een stretch van ons geduld, maar na ruim 6 maanden online was het heel fijn om elkaar vast te kunnen houden. De dagen erna hebben we zoveel mogelijk tijd samen gespendeerd en ook een aantal mensen bezocht. Onder andere Dumi’s oudste zusje die recentelijk haar tweede kindje heeft gekregen. Heel erg leuk om haar en haar man te ontmoeten.

Op vrijdagochtend vroeg (5 uur weg bij de base) was het tijd om naar Lilongwe te gaan. Dumi’s jongere zusje ging ook mee, dus opnieuw een familielid ontmoet. Dumi had bustickets voor ons gekocht, maar bij de busplaats bleek dat de bus de dag ervoor achter een ongeluk had moeten wachten en niet uit Lilongwe was gekomen dus waren er alleen kleine busjes voor ons. Dat wilden we niet voor een reis van 5 uur dus na een check met een andere busmaatschappij vroegen we het geld terug en gingen we naar de andere bus. Daar konden we gelukkig mee en begin van de middag waren we in Lilongwe. Later die middag ontmoette ik Dumi’s moeder bij wie we in huis verblijven. Een lieve sociale en intelligente vrouw. ’s Avonds was er een show van de album release van Dumi’s broertje met spoken word poetry. Heel tof, maar na dagen hitte was het hier ’s avonds ineens koud. Gelukkig had ik nog een chitenje (omslagdoek), die ik om kon slaan om het niet te koud te krijgen. Heel leuk om hierbij te kunnen zijn met elkaar en naderhand ook Dumi’s broertje te ontmoeten.

Vandaag hebben we een beetje een rustdag en morgen ontmoet ik waarschijnlijk Dumi’s vader. Dinsdag gaan we dan naar Zomba.

Het is goed om terug te zijn in Malawi. Uiteraard is het weer aanpassen. Druk verkeer dat links rijd, ander eten, andere gewoontes, heel warm weer. Maar al met al heel erg fijn om hier weer te zijn. Ik hoop jullie vanaf nu in ieder geval elke maand een update te schrijven met wat hoogtepunten in plaats van een dag tot dag verslag. Als je vragen hebt stel die ook vooral en uiteraard ook heel leuk om contact te hebben via whatsapp of videobellen!

Knuffels uit een warm Malawi!

Katinka

-------------------

English:

Dear readers,

I have now been in Malawi for over a week and it is time to share some of my first impressions and experiences.

The journey began last week on Wednesday, September 28th. With a negative covid-test in my pocket and 2 suitcases of together almost 46 kg I was ready to go. My parents took me to Schiphol Airport and I was a bit nervous because my e-visa had not been approved yet. My friends in Malawi had said it could be arranged in Malawi, but I didn't know if they would let me check in at Schiphol. Once at Schiphol, that nightmare became a reality and they wouldn't let me check in. After trying several times to call and email immigration in Malawi (I had tried that before as well), again I got no response. I kept praying and decided to call friends in Malawi. Several did not answer, but the first to pick up was the leader of YWAM Blantyre. He had a contact at immigration and tried through that route. Despite actually only working for half a day he managed to get my e-visa processed within a short time. Praise God! Very grateful! Finally checking in. The lines at Schiphol were not too bad. In 45 minutes I was through security. Now the journey could really begin. First to Vienna, then Addis Ababa (Ethiopia), and then Blantyre (Malawi). A journey of about 20 hours. In the last 2 flights I had empty seats next to me so that was nice to get some sleep. Once in Blantyre I was able to get off the plane through the back door and was first in line for corona paperwork check and visa. Of course, even with this system it was still the case that you have to pass by several counters for stamps, but since I was the first to arrive I was through quickly. After a short wait my luggage arrived and I went outside where the person who came to get me wasn't there yet so I waited a while. After not too long he arrived and we were on our way to the YWAM base. On the way we stopped for a SIM card and internet, to get money and to go to the supermarket for groceries for the base. It soon became clear to me that a serious fuel crisis is developing here. Most gas stations have no fuel and when there is fuel there are often long lines. Still, we managed to get some fuel. The traffic, as always though, was still complete chaos with minibuses just starting to drive and all sorts of dangerous situations.

Arriving at the base it was great to see and hug everyone again. Also very nice that Ali and Mphatso (the leaders of YWAM Zomba where I end up going) were also there so I could see them for sure. They also took almost all of my luggage on Friday. Daniel was going to drive by Zomba on Saturday and brought the keyboard I had already bought. Super nice, very grateful for that! When I arrived at YWAM Blantyre there was immediately no electricity and no water. Later it turned out that the pump was broken. Fortunately, there is always the hand pump. Still a somehow typical welcome to Africa. ;) The second day the water worked again and I had a nice cold shower.

After a lot of changes (Saturday morning, no Saturday night, no still morning, no Friday night) I finally went to Chikwawa around 6pm on Friday with church members of Pastor Roy. They drove anyway, so that was a blessing to me. It was great to see Roy and Nthawi and their family again. At their church they have an intense schedule of prayer every day from 5-6 a.m., lunch services every day, and large services on Wednesday and Friday nights and, of course, Sunday. During this weekend, I met again with familiar and new people and it is good to be back. We did have a moment when we were supposed to go to reptitions of the choir where the gas ran out halfway along the way so Nthawi and I decided to go back and on the way we ate French fries and egg at a lodge that Nthawi wanted to show me. Was nice to be able to spend time together. On Monday it was worshipmonday and the lunch hour became a worship service in which I also got to share a short word for about 15 minutes. Very fun and a little scary to speak again. But it went well and it was nice to also realize that I have grown over the past few years.

Monday evening I went back to YWAM Blantyre. Dumi was supposed to come on Monday after the accident but had to have some tests done at the hospital which still took another day. On Tuesday we were finally able to see each other. Of course the bus took longer and it was a stretch of our patience, but after more than 6 months online it was very nice to be able to hold each other. The following days we spent as much time together as possible and also visited a number of people. These included Dumi’s oldest younger sister who recently had her second child. Very nice to meet her and her husband.

Early on Friday morning (leaving 5 am from the base) it was time to go to Lilongwe. Dumi's younger sister was also going with us, so again meeting a family member.

Dumi had bought bus tickets for us but at the bus stand it turned out that the bus had been waiting behind an accident the day before and had not come from Lilongwe so there were only small buses for us. We didn't want that for a 5 hour trip so after checking with another bus company we asked for a refund and went to the other bus. We were fortunately able to get on that bus and by early afternoon we were in Lilongwe. Later that afternoon I met Dumi's mother with whom we are staying in her house. A sweet, social and intelligent woman. In the evening there was a show of Dumi’s younger brother's album release with spoken word poetry. Very awesome, but after days of heat, it was suddenly cold here at night and I didn’t bring a sweater. Luckily I still had a chitenje (wrapper), which I could wrap around so I wouldn't get too cold. Very nice to be able to be here with each other and to meet Dumi's little brother afterwards.

Today we have a bit of a rest day and tomorrow I will probably meet Dumi's father. Tuesday we will then go to Zomba. It is a lot of travelling and packed schedules, but it is good to be back in Malawi. Of course it takes time to adjust again. Busy traffic driving on the left side, different food, different customs, very hot weather. But all in all it's very nice to be here again. I hope to write you an update every month from now on with some highlights instead of a day to day report. If you have any questions, don't hesitate to ask and of course it's great to get in touch via whatsapp or video call!

Hugs from a warm Malawi!

Katinka