Ready, set, GO!!! :)
2 november 2017 - Mabadaga, Tanzania
Lieve lezers,
Tijd voor een update! In mijn laatste blog schreef ik over mijn paspoort dat naar de grens moest voor een nieuw visum. Dat is gelukkig helemaal goed gegaan en de dag na mijn laatste blog had ik mijn paspoort weer terug, wel 300 USD lichter, maar dat krijg ik gelukkig terug van het project geld van mijn Nederlandse begeleider. Op woensdag ben ik toen naar het regio kantoor geweest samen met Marco, een collega van Helena aangezien zij zelf les moest geven, om mezelf voor te stellen, mijn brieven te laten zien en de Regional Administrative Secretary (RAS) te vragen om een introductiebrief voor de district office. In Tanzania is het namelijk zo dat iedereen graag erkent wil worden, dus ipv dat de nationale permit genoeg is, moet je vervolgens op elk overheidsniveau een andere brief gaan halen die je introduceert. Zeg maar dat als je in Nederland van de nationale overheid toestemming krijgt, dat je dan naar de provincie moet, en dan naar de gemeente, alleen kent Tanzania wat meer levels. In dit geval is het van Nationaal naar Regio, naar District, naar ward/village (wat hier gelukkig op de zelfde plek is). In de RAS office werden we een beetje heen en weer gestuurd, om uiteindelijk te horen dat we de brief met de onderzoekspermit konden inleveren en dat ik dan vrijdag een brief kon halen. Na dit bezoek heb ik geskyped met mijn Nederlandse begeleider om even bij te praten over wat ik ga doen nu en later die dag ben ik verhuisd naar Rebecca’s huis, want ik had het inmiddels wel een beetje gehad met de ratten. Met mijn begeleider had ik het ook over de vertaling gehad omdat ik toch wat twijfels had over de capaciteiten van de man die Helena in het dorp gevonden had en hij raadde me toch wel aan om iemand uit de stad mee te nemen die goed kan vertalen maar niet perse iets weet van het systeem. Daarom besloot ik een van mijn vrienden van de kerk te contacten, David, die ook in de kerk wel eens voor me vertaald en dat heel goed deed en al aangeboden had om te helpen. Hij wilde het heel graag doen, dus ik besloot hem in te huren voor het werk en tot nu toe bevalt dat heel goed! Donderdag ben ik met Rebecca meegeweest naar de repetitie van een worship ministry waar ze onderdeel van is en die zondag een dvd gingen releasen. Dit was super krachtig! Ze hadden niet gewoon een repetitie, maar elke repetitie is al een soort dienst. Dus we gingen samen bidden en zingen en er werden wat woorden gesproken en het was super krachtig! Ook echt wel bijzondere mensen in die groep, aantal voorgangers die ook nog een kerk hebben. Een van hen inspireert me heel erg en ik wil hem graag nog vaker spreken. Vrijdag kon ik inderdaad de brief halen bij het RAS kantoor, en dat bracht beginnen heel dichtbij. In het weekend ben ik op zaterdag bij de repetitie van het worship team van de kerk geweest en zondag was er weer een prima dienst. God is echt bezig in mijn leven en leert me van alles. Na de dienst gingen we naar de DVD release, wat ook weer een soort dienst bleek te zijn maar dan heel groot. Gelukkig werden de liedjes geprojecteerd wat het makkelijker maakt om mee te zingen. Uiteindelijk bleek dat sommige mensen een uitnodiging hadden gehad en wat er toen gebeurde verbaasde me wel. In Nederland zouden de genodigden de DVD waarschijnlijk gratis krijgen, hier betalen zij juist meer als waardering voor de uitnodiging. Dus ipv 10000 TSH (4 euro) betaalden sommigen 100000 (40 euro) of 400000 (160 euro) voor de DVD. Bizar! Ik heb de DVD natuurlijk ook gekocht, maar wel gewoon voor de normale prijs. Op maandag zou ik met Helena en David naar de District office gaan om daar ook weer een brief te vragen, maar na heel lang proberen om Helena te contacten liet ze op zondagavond weten dat ze niet meeging en dat ik het maar met mijn vertaler moest regelen en ze gaf me een nummer van iemand daar die kon helpen. Dit was voor mij wel frustrerend want we wisten niet eens waar deze office was. Naast deze teleurstelling kreeg ik deze avond nog echt slecht nieuws. De vader van het weeshuis in Mozambique, Pieter Boersma, waar ik drie keer vrijwilligerswerk heb gedaan was overleden. Na een lange strijd tegen leukemie waarbij het weg was, maar toch terugkwam was nu een paar dagen nadat de artsen het opgegeven hadden ook echt het eind gekomen. Dat raakte me heel erg, maar gelukkig had ik Rebecca die me ondersteunde en hielp om samen te bidden voor Rika, de 3 jongens en de weeskinderen. Pieter was een super inspirerend persoon en hij gaat echt gemist worden, maar zoals Pascal, zijn oudste zoon, ook schreef laten we vooral ook zijn leven vieren en alles wat hij voor anderen heeft betekend.
Op maandag zijn David en ik inderdaad op weg gegaan naar de district office van Mbarali en toen we daar aankwamen (wat uiteindelijke relatief makkelijk bleek maar wel 3 uur met de bus was) bleek degene waarvan Helena had gezegd dat hij zou helpen er nog niet te zijn, dus hebben we gezellig zitten kletsen, heb ik mijn onderzoek uitgelegd en hebben we het gehad over hoe hij vertaling ziet. Uiteindelijk kwam Mlinga, de techneut van de district, ongeveer 1,5 uur later en heeft hij me geholpen om gelijk de brief mee te krijgen. Na wat korte vragen over wat hij over het irrigatiesysteem van Isenyela wist gingen we naar het dorp toe om daar de brief af te leveren aan de ward/village office en toen mocht ik eindelijk officieel onderzoek doen. Na nog even kort de irrigation office bezocht te hebben zijn we terug naar Mbeya gereisd om ons voor te bereiden op een week veldwerk. Vanaf dinsdag ben ik nu in het dorp waar ik onderzoek doe en ik heb al een aantal interviews en een transectwalk gedaan langs de intake en de kanalen. Vandaag en morgen gaan we weer interviews doen en dan weer terug naar Mbeya voor het weekend. Ik ben heel blij dat ik nu eindelijk aan de slag kan. Verder blijkt cholera inmiddels weg te zijn uit het dorp dus we kunnen hier veilig verblijven. Verder hebben David en ik het super gezellig samen en hebben we allerlei toffe gesprekken dus ik ben heel dankbaar dat hij hier ook is! Echt een zegen! Prijs God want Hij is er altijd en Hij is betrouwbaar!
Knuffels uit Tanzania!
Katinka
Tijd voor een update! In mijn laatste blog schreef ik over mijn paspoort dat naar de grens moest voor een nieuw visum. Dat is gelukkig helemaal goed gegaan en de dag na mijn laatste blog had ik mijn paspoort weer terug, wel 300 USD lichter, maar dat krijg ik gelukkig terug van het project geld van mijn Nederlandse begeleider. Op woensdag ben ik toen naar het regio kantoor geweest samen met Marco, een collega van Helena aangezien zij zelf les moest geven, om mezelf voor te stellen, mijn brieven te laten zien en de Regional Administrative Secretary (RAS) te vragen om een introductiebrief voor de district office. In Tanzania is het namelijk zo dat iedereen graag erkent wil worden, dus ipv dat de nationale permit genoeg is, moet je vervolgens op elk overheidsniveau een andere brief gaan halen die je introduceert. Zeg maar dat als je in Nederland van de nationale overheid toestemming krijgt, dat je dan naar de provincie moet, en dan naar de gemeente, alleen kent Tanzania wat meer levels. In dit geval is het van Nationaal naar Regio, naar District, naar ward/village (wat hier gelukkig op de zelfde plek is). In de RAS office werden we een beetje heen en weer gestuurd, om uiteindelijk te horen dat we de brief met de onderzoekspermit konden inleveren en dat ik dan vrijdag een brief kon halen. Na dit bezoek heb ik geskyped met mijn Nederlandse begeleider om even bij te praten over wat ik ga doen nu en later die dag ben ik verhuisd naar Rebecca’s huis, want ik had het inmiddels wel een beetje gehad met de ratten. Met mijn begeleider had ik het ook over de vertaling gehad omdat ik toch wat twijfels had over de capaciteiten van de man die Helena in het dorp gevonden had en hij raadde me toch wel aan om iemand uit de stad mee te nemen die goed kan vertalen maar niet perse iets weet van het systeem. Daarom besloot ik een van mijn vrienden van de kerk te contacten, David, die ook in de kerk wel eens voor me vertaald en dat heel goed deed en al aangeboden had om te helpen. Hij wilde het heel graag doen, dus ik besloot hem in te huren voor het werk en tot nu toe bevalt dat heel goed! Donderdag ben ik met Rebecca meegeweest naar de repetitie van een worship ministry waar ze onderdeel van is en die zondag een dvd gingen releasen. Dit was super krachtig! Ze hadden niet gewoon een repetitie, maar elke repetitie is al een soort dienst. Dus we gingen samen bidden en zingen en er werden wat woorden gesproken en het was super krachtig! Ook echt wel bijzondere mensen in die groep, aantal voorgangers die ook nog een kerk hebben. Een van hen inspireert me heel erg en ik wil hem graag nog vaker spreken. Vrijdag kon ik inderdaad de brief halen bij het RAS kantoor, en dat bracht beginnen heel dichtbij. In het weekend ben ik op zaterdag bij de repetitie van het worship team van de kerk geweest en zondag was er weer een prima dienst. God is echt bezig in mijn leven en leert me van alles. Na de dienst gingen we naar de DVD release, wat ook weer een soort dienst bleek te zijn maar dan heel groot. Gelukkig werden de liedjes geprojecteerd wat het makkelijker maakt om mee te zingen. Uiteindelijk bleek dat sommige mensen een uitnodiging hadden gehad en wat er toen gebeurde verbaasde me wel. In Nederland zouden de genodigden de DVD waarschijnlijk gratis krijgen, hier betalen zij juist meer als waardering voor de uitnodiging. Dus ipv 10000 TSH (4 euro) betaalden sommigen 100000 (40 euro) of 400000 (160 euro) voor de DVD. Bizar! Ik heb de DVD natuurlijk ook gekocht, maar wel gewoon voor de normale prijs. Op maandag zou ik met Helena en David naar de District office gaan om daar ook weer een brief te vragen, maar na heel lang proberen om Helena te contacten liet ze op zondagavond weten dat ze niet meeging en dat ik het maar met mijn vertaler moest regelen en ze gaf me een nummer van iemand daar die kon helpen. Dit was voor mij wel frustrerend want we wisten niet eens waar deze office was. Naast deze teleurstelling kreeg ik deze avond nog echt slecht nieuws. De vader van het weeshuis in Mozambique, Pieter Boersma, waar ik drie keer vrijwilligerswerk heb gedaan was overleden. Na een lange strijd tegen leukemie waarbij het weg was, maar toch terugkwam was nu een paar dagen nadat de artsen het opgegeven hadden ook echt het eind gekomen. Dat raakte me heel erg, maar gelukkig had ik Rebecca die me ondersteunde en hielp om samen te bidden voor Rika, de 3 jongens en de weeskinderen. Pieter was een super inspirerend persoon en hij gaat echt gemist worden, maar zoals Pascal, zijn oudste zoon, ook schreef laten we vooral ook zijn leven vieren en alles wat hij voor anderen heeft betekend.
Op maandag zijn David en ik inderdaad op weg gegaan naar de district office van Mbarali en toen we daar aankwamen (wat uiteindelijke relatief makkelijk bleek maar wel 3 uur met de bus was) bleek degene waarvan Helena had gezegd dat hij zou helpen er nog niet te zijn, dus hebben we gezellig zitten kletsen, heb ik mijn onderzoek uitgelegd en hebben we het gehad over hoe hij vertaling ziet. Uiteindelijk kwam Mlinga, de techneut van de district, ongeveer 1,5 uur later en heeft hij me geholpen om gelijk de brief mee te krijgen. Na wat korte vragen over wat hij over het irrigatiesysteem van Isenyela wist gingen we naar het dorp toe om daar de brief af te leveren aan de ward/village office en toen mocht ik eindelijk officieel onderzoek doen. Na nog even kort de irrigation office bezocht te hebben zijn we terug naar Mbeya gereisd om ons voor te bereiden op een week veldwerk. Vanaf dinsdag ben ik nu in het dorp waar ik onderzoek doe en ik heb al een aantal interviews en een transectwalk gedaan langs de intake en de kanalen. Vandaag en morgen gaan we weer interviews doen en dan weer terug naar Mbeya voor het weekend. Ik ben heel blij dat ik nu eindelijk aan de slag kan. Verder blijkt cholera inmiddels weg te zijn uit het dorp dus we kunnen hier veilig verblijven. Verder hebben David en ik het super gezellig samen en hebben we allerlei toffe gesprekken dus ik ben heel dankbaar dat hij hier ook is! Echt een zegen! Prijs God want Hij is er altijd en Hij is betrouwbaar!
Knuffels uit Tanzania!
Katinka
Ben heel benieuwd hoe je onderzoek zal gaan, met de vertaler zit het wel snor zo te zien!
Liefs, Lisette en de rest!
Katinka ik bewonder je doorzettings vermogen. Je kan dus nu aan het werk. Ik hoop zonder verdere problemen.
Veel liefs van opa en een dikke knuffel.