End of my time in Malawi & new adventures in South-Africa!

ENGLISH BELOW!

Hee lieve mensen,

Dat liep helaas allemaal wat anders dan gepland... In mijn vorige blog schreef ik dat ik hoopte jullie voor ik uit Malawi vertrok nog een update te geven. Helaas ging dat niet omdat de oplader van mijn laptop stuk was gegaan en ik besloot om in Zuid-Afrika vervanging te zoeken omdat dat in Malawi nou eenmaal wat ingewikkelder is en vervolgens werd ik tijdens mijn laatste dagen in Malawi ziek. Inmiddels ben ik ruim 2 weken in Kaapstad in Zuid-Afrika en maandag zal ik naar Port Elizabeth vliegen. Drie antibiotica kuren en een hoop pijnstillers verder lijkt het er op dat ik weer tot leven aan het komen ben wat enorm fijn is. Meer hierover later in de blog, maar eerst even terug naar waar ik gestopt was in Malawi. 

Mijn laatste weken in Malawi waren behoorlijk productief en tegelijk voelde het ook heel gek. Zoals in schreef in mijn vorige blog kregen we een van de twee JHOP DTS teams (de huidige DTS in Blantyre) op bezoek in Zomba en dat was behoorlijk chaos, omdat de YWAM Zomba base niet zo groot is (gelukkig gaan ze volgende maand verhuizen) en dit team wel met 11 volwassenen en een peuter kwam. Zoals in schreef werd de woonkamer de kamer van de jongens, en we gebruikten de veranda als woonkamer. Met de meiden sliepen we met 6 in een kamer met 5 matrassen. Lekker knus allemaal, maar het verliep opzich prima. Ikzelf begon met het simpele outreach voedsel wat we met hen mee-aten wel enorm naar ander eten te verlangen (lees: heel erg veel nsima (maismeelsubstantie) met weinig 'soup/relish' (saus/andere toevoegingen als groente) en besefte dat het maar goed was dat ik binnenkort naar Zuid-Afrika zou gaan. Tijdens de laatste weken in Zomba maakte ik verschillende video's in het Nederlands en Engels om de visie en alle activiteiten van YWAM Zomba uit te leggen. Ik werkte aan het updaten van de Facebookpagina en de website van YWAM Zomba en verder gingen de ministries natuurlijk gewoon door. Wellicht vragen sommigen van jullie je af, waarom maak je een video in het Nederlands? Nou dat zat zo. De Bethlehemkerk en de Regenboogkerk uit Hilversum hadden beide aangeboden om een collecte te doen voor het werk van YWAM Zomba (waar ik mega dankbaar voor ben!!!), dus om uit te leggen wat er gebeurt in YWAM Zomba en waar geld voor nodig is, maakte ik een video. Inmiddels is de collecte van de Bethlehemkerk gehouden en de opbrengst was overweldigend, heel erg bedankt daarvoor nogmaals! De collecte van de Regenboogkerk zal later nog volgen. Het geld is bestemd voor het minibusje wat YWAM Zomba heeft gekocht wat op dat moment nog verzekering, nummerborden, permissie om rond te rijden als openbaar vervoer, bankjes en ramen die openkunnen nodig had. Het idee van dit busje is dat het geld op kan halen door voor YWAM Zomba door als OV rond te rijden. Verder was het geld ook bestemd om het evangelie praktisch handen te geven. We geloven namelijk dat we het evangelie van Jezus niet alleen mogen vertellen, maar dat we ook zeker geroepen zijn om Gods liefde aan de mensen om ons heen te laten zien. Ik zal als ik in Nederland ben verder een update geven, maar ik ben trots om te zeggen dat alles wat er aan het busje gedaan moest worden gedaan is en dat het momenteel op de weg rijdt als openbaar vervoer! :) Verder zijn er vrouwen die uit de prostitutie kwamen die hun leven aan Jezus hebben gegeven en graag uit de prostitutie wilden geholpen met het starten van een klein bedrijfje en is Melia, een meisje wat eerder uit de prostitutie kwam inmiddels middelbare school aan het doen. Als ik terug ben zal ik hier meer over vertellen. En dat allemaal door jullie hulp! Erg bedankt daarvoor! Mochten er nu mensen zijn die denken, hé waarom heb je ons niet gevraagd om bij te dragen? Dit was allemaal een beetje een last minute dingetje, maar ik ben er zeker van dat er in de toekomst weer nieuwe mogelijkheden komen met projecten die op mijn pad komen. Ik wil niemand buitensluiten ;) Mocht je nou benieuwd zijn naar de video waar ik het over had, kijk dan op deze link voor de Engelse versie: 
https://www.youtube.com/watch?v=ikiEvxSHUaM&t=3s
Na 5 weken was het uiteindelijk het einde van mijn tijd in Zomba en reisde ik samen met Mirriam naar Blantyre naar de YWAM base waar ik oorspronkelijk mijn DTS deed. Dat was wel even een emotioneel momentje, want ik ben echt van Ali en Mphatso en hun gezin gaan houden en wist toen al dat ik hun erg zou gaan missen. Het kan bijna niet anders of ik moet hier nog wel eens terugkomen. Ik bleef 1 nachtje bij YWAM Blantyre om iedereen dag te kunnen zeggen en dat was een goede tijd. Na deze nacht, waarin ik voor het eerst in een behoorlijke tijd weer eens een kamer voor mezelf had (heerlijk!) zou ik om 9 uur opgehaald worden door de persoonlijke assistent van Apostle Joseph Ziba. En nu denken veel van jullie waarschijnlijk wie is dat? Nou dat is degene die Fountain of Victory (FOV) is begonnen en FOV was de kerk waar ik in Mzuzu bijhoorde vorig jaar en waarvan ik dit jaar ook bij de predikant verbleef. Nou was het zo dat ik deze man een keer ontmoet had in de FOV kerk in Blantyre en had zei dat hij mij graag een keer wilde ontmoeten. Snel daarna ging hij naar de Filipijnen en ik op outreach dus uiteindelijk werd dit uitgesteld tot dit laatste moment. Hij is in Malawi enorm bekend en enorm druk dus het is best wel bijzonder om hem zo even te ontmoeten. Zijn assistent was een beetje verlaat en kwam uiteindelijk rond 11.30 mij ophalen (lang leve Afrikaanse tijd XD). Gelukkig was de afspraak rond lunchtijd tijdens een middelbare school conferentie waar apostel Ziba preekte. 
In de pauze duurde het even voordat ik de juiste persoon gevonden had om mij naar hem en zijn vrouw toe te krijgen, maar het lukte! We hadden een leuk gesprek en wie weet wat daar nog eens uit voortkomt ;) 
Toen ik terugkwam voelde ik me echter erg moe en ik kreeg hoofdpijn. Sinds de ochtend had ik al last van mijn keel en ook dat werd erger. Toen pastor Roy en Nthawi me later kwamen halen was ik eigenlijk compleet gevloerd. Ze namen me mee naar Chikwawa, waar het wederom weer een stuk warmer was, maar toen ik de dag erna nog maar moeilijk kon slikken en mijn oren ook pijn deden besloten we naar Blantyre te rijden voor een check met de dokter. 
In Blantyre gingen we naar het private hospital en het kost wat meer maar je krijgt in ieder geval iemand voor je neus waarvan je het idee krijgt dat die gestudeerd heeft in tegenstelling tot in sommige lokale klinieken. Na alle basisonderzoeken was de conclusie dat mijn keelamandelen onstoken waren en dat ik daar antibiotica voor zou krijgen. Omdat ik sinds twee dagen ervoor ook een wat onstoken teen had heb ik de dokter daar ook naar laten kijken omdat er een soort blaasje met pus op was gekomen. Daar werd het vel vanaf gehaald, schoongemaakt en verbonden en nog een antibioticakuur erbij tegen de ontsteking. 
De dagen erna heb ik veel op bed gelegen en rondgehangen en langzaam werd mijn keel beter, maar de hoofdpijn bleef hangen, hoewel dat met alle pijnstillers wel meeviel. Ik ben pastor Roy en Nthawi enorm dankbaar voor hun liefdevolle zorg voor mij in deze dagen. 
Op woensdag was dan echt de dag dat ik naar Zuid-Afrika vloog! Wat een raar gevoel was dat. Ik heb echt een enorm mooie tijd gehad in Malawi en ik ben nog meer van het land en de mensen gaan houden en tegelijk keek ik ook echt uit naar weer even wat anders te eten.
Op het vliegveld verliep alles prima. De eerste vlucht die ik nam ging naar Nairobi, Kenia, en was een klein beetje vertraagd, maar het was de meest relaxte vlucht die ik ook heb gehad. Met aan 1 kant 2 en aan de andere kant 1 stoel) was het interessant vliegtuigje en ik had maar weinig medepassagiers die allemaal ook gewoon relaxed waren en niet enorm gestrest met bagage bezig waren. Ik kwam onderweg in gesprek met een van mijn medepassagiers die een Malawiaan was en hij gaf me twee Zuid-Afrikaanse simkaarten waar ook nog data en beltegoed omstond dus dat was weer een zorg minder. Dankuwel God voor voorziening! In Kenia moest ik 4 uur wachten dus besloot ik een yoghurtijsje met hagelslag te eten. Heerlijk! Met al die antibiotica had ik immers natuurlijk wel probiotica nodig en dat vind je in yoghurt dus goed excuus toch? Haha nee slecht excuus, maar was wel heel erg lekker. 
De vlucht van Kenia naar Zuid-Afrika verliep prima en ik werd op het vliegveld opgehaald door Rika (die ik ken uit Mozambique van 10 jaar geleden (mijn eerste Afrika reis #Afrikajubileum)) en een vriendin van haar. Het was inmiddels bijna middenacht dus brachten ze mij naar het All Nations Africa House in Noordhoek, Kaapstad. Daar aangekomen werd ik welkomgeheten en ging ik snel slapen, want ik was erg moe. 
De volgende dagen heb ik wat tijd met Rika besteed, wandelen op het strand, bijpraten. Rika is een van de meest inspirerende mensen die ik ken. Ze heeft veel mee gemaakt, maar wat een bijzonder sterke vrouw is dat en hoe inspirerend is haar geloof en vertrouwen in God door alles heen. In Malawi zongen ze vaak een liedje met de tekst 'Jesus, You are the pillar that holds my life' (vrij vertaald: Jezus, U bent de pilaar waar mijn leven op steunt) en dat is precies wat ik in haar leven echt zie. Ik ben zo dankbaar dat God me weer opnieuw in contact met haar heeft gebracht na mijn drie bezoeken aan de weeshuizen in Mozambique en ik ben benieuwd waar het vanaf hier verder zal leiden. Ik heb namelijk niet het idee dat ik al klaar ben in Zuid-Afrika.
Verder werd ik de eerste dagen hier behoorlijk geraakt door een cultureshock, want mennnn wat zijn die supermarkten groot en wat kun je daar veel krijgen. Mijn brein klapte de eerste dag gewoon dicht. Ik kocht probiotica en ontbijt en ik ging terug, want nadenken over avondeten ging niet. Uiteindelijk ging het steeds beter en inmiddels ben ik er wel aangewend. Ik ga de Nederlandse supermarkten straks nog klein vinden :P . Op zondag ging ik naar een kleine kerk in de buurt, Relentless Pursuit ministries, wat echt een hele fijne kerk met een hoop internationale mensen en behoorlijk wat zendelingen te zijn. Hele fijne dienst gehad en afgesproken om de predikanten later in de week nog verder te spreken. Helaas is dat nooit gebeurt, want de hoofdpijn uit Malawi werd steeds erger en op een gegeven moment kon ik eigenlijk alleen nog maar op bed liggen. Ik besloot naar de huisarts te gaan en een super lieve vrouw van All Nations, Pat, hielp me een afspraak te maken en reed met met de auto daar naartoe. Omdat er eigenlijk weinig aan de hand leek, dacht de dokter dat het gewoon spanningshoofdpijn was en dat pijnstillers wel zouden helpen. Na een paar dagen de voorgeschreven pijnstillers was het verre van beter. Soms had ik goede momenten en zo ging ik zaterdag naar een babyshower wat een enorm leuk feestje was, maar later die dag stortte ik in met misselijkheid en overgeven wat de dagen erna nog doorzette. Na het weekend ben ik dus teruggegaan naar de dokter. Met een urinetest en een bloedtest hoopten ze duidelijkheid te krijgen. Mijn urine was niets mis mee, ik had geen malaria, het aantal witte bloedcellen liet zien dat een bacteriele infectie was en de dokter dacht aan African tickbite fever, maar de test daarvoor was ook negatief. Toch besloot hij me de antibiotica voor te schrijven omdat het een breedspectrum antibioticum is en het waarschijnlijk wel iets vergelijkbaars moest zijn. 
Dat was eerder deze week. Inmiddels ben ik ruim twee weken in Zuid-Afrika en ik heb vooral mijn bed gezien en in de middagen heb ik wat tijd met Rika besteed waar dat kon. Dankjewel Rika! Je bent een enorme zegen voor mij! Het is jammer dat ik nu vrijwel niets van Kaapstad heb gezien, maar het is niet anders. Sinds gister begin ik me eindelijk beter te voelen en ik hoop dat aan het eind van deze antibiotica kuur ik weer helemaal gezond ben.
Om deze blog met iets positiefs af te sluiten, omdat ik me vandaag dus beter voelde kon ik eindelijk een beetje de toerist uithangen en ben ik met Rika gaan pinguins kijken. Super gaaf! Echt heel tof om ze zowel op de toeristische plek te zien van een afstandje maar in een mega groep waar ze ook op het strand zaten te broeden en hun baby's zaten te voeden, maar misschien nog wel toffer dat toen we op een nabij strandje liepen er een heel groepje het strand op kwam wandelen en ze vlak langs ons heen liepen. Wauw! Echt heel mooi. Ik kan jullie sowieso wel zeggen dat deze plek, de Peninsula van Kaapstad echt mega mooi is met stranden en natuur. Maakt me echt dankbaar voor hoe mooi God de aarde heeft gemaakt. 
Al met al gaat het dus steeds beter met me, dus maak jullie alsjeblieft niet druk over mij. En ik heb hoofdpijn, geen koorts of hoesten so no worries voor Corona :P 
Deze laatste dagen in Kaapstad weet ik nog niet wat ik ga doen, waarschijnlijk een beetje rustig aan, wellicht nog wat mooie plekken zien. Maandag vlieg ik naar Port Elizabeth waar ik weer op een YWAM base zal verblijven dus we zullen zien hoe dat zal zijn. 
Dankjulliewel voor het lezen van dit verhaal, jullie zijn weer op de hoogte. De tijd vliegt hier echt voorbij, dus ik heb geen idee wanneer ik weer wat schrijf. 

Knuffels uit Zuid-Afrika!

Katinka

Voor hen die graag voor me/met me bidden:

Gebedspunten:
* Dat ik weer volledig gezond wordt
* Dat ik mag zien wat God bedoeld heeft voor mijn tijd in PE
* Dat ik alles van Malawi inclusief de cultureshock goed mag verwerken
* Voor de churchplanting school (CPx) die Rika over een week ofzo voor het eerst gaat leiden bij All Nations Capetown 

Dankpunten:
* Voor alles wat God in Malawi heeft gedaan in mij en andere mensen
* Dat mijn gezondheid steeds beter gaat
* Voor de hereniging met Rika en alle mooie en waardevolle gesprekken die we voeren

English: (edited Google translate sorry for weird English)

Dear readers, 

That all went a bit different than planned... In my previous blog I wrote that I hoped to give you an update before I left Malawi. Unfortunately that was not possible because the charger of my laptop broke and I decided to look for a replacement in South Africa because it is a bit more complicated in Malawi and then I got sick during my last days in Malawi. I've been in Cape Town in South Africa for over 2 weeks now and on Monday I will fly to Port Elizabeth. With three times antibiotics and a lot of painkillers, it seems that I am coming back to life which is very nice. More about this later in the blog, but first back to where I stopped in Malawi.

My last weeks in Malawi were quite productive and at the same time it felt really weird. As mentioned in my previous blog we got one of the two JHOP DTS teams (the current DTS in Blantyre) to visit Zomba and that was quite chaotic, because the YWAM Zomba base is not that big (luckily they are moving next month) and this team came with 11 adults and a toddler. As mentioned, the living room became the boys' room, and we used the veranda as a living room. We slept with 6 girls in a room with 5 mattresses. Very nice and cozy, but it went fine. I started really longing for different food  with the simple outreach food that we ate with them(read: a lot of nsima (corn meal substance) with little 'soup / relish' (sauce / other additives such as vegetables), and realized that good thing I was going to South Africa soon. During the last weeks in Zomba I made several videos in Dutch and English to explain the vision and all activities of YWAM Zomba I worked on updating the Facebook page and the website of YWAM Zomba and ofcourse also the ministries went on as usual. Some of you might wonder, why are you making a video in Dutch? Well, this was the case. The Bethlehemkerk and the Regenboogkerk from Hilversum had both offered to do an offering for the work of YWAM Zomba (for which I am very thankful!!!), so to explain what is happening in YWAM Zomba and where money is needed, I made a video, now the offering of the Bethlehemkerk was done and the results were amazing, thank you so much again! The collection of the Regenboogkerk will follow later. The money is intended for the minibus that YWAM Zomba bought, which at that time still needed insurance, number plates, permission to drive around as public transport, benches and windows that could be opened. The idea of ​​this van is that it can collect money by driving around for YWAM Zomba by public transport. Furthermore, the money was also intended to give the gospel practical hands. This, because we believe that we should not only share the gospel of Jesus by words, but that we are certainly called to show God's love to those around us. I will give an update when I am in the Netherlands, but I am proud to say that everything that had to be done about the minibus is done and that it is currently driving on the road as public transport! :) Furthermore, there are women who came from prostitution who gave their lives to Jesus and who got help out of prostitution by starting a small business and Melia, a girl who came out of prostitution earlier, is now doing high school. When I get back I will tell you more about this. All of this was possible by your help! Thank you very much for that! Now if there are people who think, why didn't you ask us to contribute too? This was all a bit of a last minute thing, but I am sure there will be new possibilities in the future with projects that come my way. I don't want to exclude anyone;) If you're curious about the video I was talking about, check out this link for the English version:
https://www.youtube.com/watch?v=ikiEvxSHUaM&t=3s 
After 5 weeks it was the end of my time in Zomba and I traveled with Mirriam to Blantyre to the YWAM base where I originally did my DTS. That was an emotional moment, because I really love Ali and Mphatso and their family and already knew that I was going to miss them a lot. It is inevitable that I will have to come back there sometime. I stayed at YWAM Blantyre for 1 night to tell everyone bye and that was a good time. After this night, in which I had a room for myself for the first time in some time (Great!) I would be picked up at 9 am by the personal assistant of Apostle Joseph Ziba. Now many of you probably think who is that? Well that's the one who started Fountain of Victory (FOV) and FOV was the church I joined in Mzuzu last year and I also stayed with the pastor this year. In September I met this man at the FOV church in Blantyre and said he would like to meet me. Soon after, he went to the Philippines and I on outreach so eventually this was postponed until this last moment. He is very well known in Malawi and very busy so it is quite special to meet him. His assistant was a bit late and finally came to pick me up around 11.30 (long live African time XD). Fortunately, the lunch time appointment was at a high school conference where Apostle Ziba preached.During the break it took me a while to find the right person to get me to him and his wife, but it worked! We had a nice conversation and who knows what will come out of that ;)

When I came back I felt very tired and I got a headache. Since the morning I had a sore throat and that got worse too. This was where the trouble with my health started. When Pastor Roy and Nthawi came to get me later, I was completely floored. They took me to Chikwawa, where it was again a lot warmer again, but when the next day I had trouble swallowing and my ears hurt too, we decided to drive to Blantyre for a check with the doctor.
In Blantyre we went to the private hospital and it costs a bit more but at least you get someone in front of you who has studied unlike in some local clinics. After all the basic investigations, it was concluded that my tonsils were inflamed and that I would be given antibiotics for that. Since I had a somewhat inflamed toe since two days before, I also had the doctor look at it because a kind of blister with pus had appeared on it. The skin was taken off, cleaned and bandaged and a course of antibiotics against the inflammation was added.
The days after I spent a lot of time lying on the bed and hanging on the couch and my throat slowly got better, but the headache lingered, although that was not so bad with all painkillers. I am deeply grateful to Pastor Roy and Nthawi for their loving care of me these days.

On Wednesday it was really the day that I flew to South Africa! What a strange feeling it was. I really had a great time in Malawi and I started to love the country and the people even more and at the same time I was really looking forward to eating something else again.
Everything went fine at the airport. The first flight I took was to Nairobi, Kenya,(yes that's an interesting route) and was delayed a little bit, but it was the most relaxed flight I've ever had. With 1 seat on one side and 2 seats on the other side) it was an interesting plane and I only had few fellow passengers who were all just relaxed and not very stressed with luggage either. On the way I got into a conversation with one of my fellow passengers who was a Malawian and he gave me two South African SIM cards that also contained data and calling credit so that was another worry less. Thank you God for provision! In Kenya I had to wait 4 hours so I decided to eat a yogurt ice cream with chocolate sprinkles. Delicious! After all, with all those antibiotics I obviously needed probiotics and you can find that in yogurt, a good excuse, right? Haha no bad excuse, but it was very tasty.
The flight from Kenya to South Africa went well and I was picked up at the airport by Rika (who I know from Mozambique from 10 years ago (my first Africa trip #Africa jubilee)) and a friend of hers. It was now almost midnight so they brought me to the All Nations Africa House in Noordhoek, Cape Town. When I got there I was welcomed and I went to sleep quickly, because I was very tired.
The following days I spent some time with Rika, walking on the beach, catching up. Rika is one of the most inspiring people I know. She has been through a lot, but what a very strong woman that is and how inspiring is her faith and trust in God through everything. In Malawi they often sang a song with the text 'Jesus, You are the pillar that holds my life' and that is exactly what I really see in her life. I am so thankful that God has brought me back into contact with her after my three visits to the orphanages in Mozambique and I am curious where it will lead from here. I do not feel that I am ready yet in South Africa and I might come back.

During the first few days in Capetown I was also hit by a culture shock, because wooow those supermarkets are big and you can get so many things there. My brain just closed up the first day. I bought probiotics and breakfast and I went back, because thinking about dinner was impossible. Eventually it went better and I am now used to it. I will soon find the Dutch supermarkets small :P.

On Sunday I went to a small church nearby, Relentless Pursuit ministries, which is a really nice church with a lot of international people and quite a few missionaries. Had a very nice service and agreed to speak to the pastors later in the week. Unfortunately that never happened, because the headache from Malawi got worse and at a certain point I could only lie on the bed. I decided to go to the doctor and a super sweet woman from All Nations, Pat, helped me make an appointment and drove me there by car. Since little actually seemed to be going on, the doctor thought it was just tension headaches and painkillers would help. After a few days of the prescribed painkillers it was far from better. Sometimes I had good moments and so I went to a baby shower on Saturday which was a very nice party, but later that day I collapsed with nausea and vomiting which continued the days after. So after the weekend I went back to the doctor. They hoped to obtain clarity with a urine test and a blood test. My urine was nothing wrong with, I had no malaria, the white blood cell count showed a bacterial infection and the doctor thought of African tick bite fever, but the test for it was also negative. Still, he decided to prescribe antibiotics because it is a broad-spectrum antibiotic and it probably had to be something similar.
That was earlier this week. I've been in South Africa for over two weeks now and I've mainly seen my bed and in the afternoons I spent some time with Rika where I could. Thanks so much Rika for being such a blessing to my life! It is unfortunate I hardly saw anything of Cape town but nothing to do about it. Since yesterday I finally start to feel better and I hope that at the end of this course of antibiotics I will be completely healthy again.
To end this blog with something positive, because I felt better today, I finally got to hang out with the tourist and went to see penguins with Rika. Super cool! Really cool to see them both in the tourist spot from a distance but in a mega group where they were also brooding on the beach and feeding their babies, but maybe even cooler that when we walked on a nearby beach a whole group came walking up to the beach and they walked right past us. Wow! Really pretty. I can tell you anyway that this place, the Cape Town Peninsula is really beautiful with beaches and nature. Really makes me thankful for how beautiful God made the earth.
So all in all, I'm getting better and better, so please don't worry about me. And I have a headache, no fever or cough so no worries for Corona :P
These last days in Cape Town I don't know yet what I'm going to do, probably a bit slow, maybe see some nice places. Monday I will fly to Port Elizabeth where I will stay at a YWAM base again so we will see what that will be like.
Thank you for reading this story, you are back up to date. Time really flies by here, so I have no idea when I will write something again.

Hugs from South Africa!

Katinka

For those joining me in prayers:

Prayer points:
* That I will be completely healthy again soon
* That I may see what God intended for my time in PE
* That I can process everything from Malawi including the culture shock
* For the church planting school (CPx) that Rika will be leading for the first time at All Nations Capetown in a week or so

Points of thanksgiving:
* For everything God has done in Malawi in me and other people
* That my health is getting better
* For the reunion with Rika and all the beautiful and valuable conversations we have