Ouders, Vwaza NP, Livingstonia, en back to business..

Lieve lezers,

Inmiddels ben ik alweer ruim een maand in Malawi en heb ik alweer afscheid genomen van mijn ouders, die morgen weer in Nederland aan zullen komen. We hebben een hele mooie tijd gehad samen.

Zoals ik in mijn vorige blog vertelde kwamen twee weken geleden mijn ouders naar Mzuzu en was ik gedeeltelijk op kantoor en gedeeltelijk met mijn ouders. Dinsdag hebben ze me opgehaald vanaf hun mooie huisje aan het strand van Meer Malawi en ben ik daar een middag en nacht gebleven. Heerlijk vakantiegevoel zo gelijk, en tegelijk ook zo dubbel als je dat leven dan vergelijkt met hoe sommige mensen in Malawi leven.

Woensdag brachten mijn ouders weer naar kantoor om nog een middag te werken en aan het eind van de middag spraken we af om samen te eten. De volgende dag ging ik ’s ochtends weer werken, toen samen met mijn ouders boodschappen doen voor ons tripje naar Vwaza National Park waar je zelf eten mee naartoe moet nemen en daarna ’s middags met mijn moeder naar het Westerse vrouwen-thee groepje wat elke twee weken plaatsvindt. Het was erg gezellig en leuk om wat te horen over de ervaringen van deze vrouwen hier. Sommigen getrouwd met een Malawiaan, anderen omdat zij en/of hun man hier werkt. ’s Avonds weer met mijn ouders gegeten om de dag erna naar Vwaza te vertrekken. Eerst nog even gemeet met een vriend uit de kerk aangezien ik na Vwaza voor langere tijd in Livingstonia ga blijven.

Toen op weg naar Vwaza, ik reed, mijn eerste keer in Malawi en blijft toch wennen als alles in een auto aan de andere kant zit. Bij Rumphi gaf ik het stuur weer over. Het was een prima rit, hoewel het laatste stuk wel erg veel gaten in de weg had. Eenmaal aangekomen in Vwaza stonden we gelijk bij de nijlpaarden aangezien de huisjes aan het enige meer in het park staan en de nijlpaarden lekker op de kant lagen te drogen. Later op de dag kwamen ook nog olifanten, apen en zwijntjes. De volgende ochtend deden we een tour met de auto en een gids met een mega geweer. We zagen niet veel behalve impala’s en kudu’s en mensen die ook wel eens in zo’n park geweest zijn, weten dat die niet echt tellen :P Wel zagen we de nijlpaarden nog van wat dichterbij en uiteindelijk leidde de gids ons in een heel smal weggetje met takken over de weg en diepe gaten (arme auto), om uiteindelijk wel de olifanten te vinden! De rest van de dag zagen we wederom de nijlpaarden, zwijntjes, apen en impalas bij het meer en uiteindelijk besloten mijn moeder en ik om nog een rondje rond het meer te rijden in de hoop de olifanten weer te zien. Ik reed en daar gingen we. Dat eindigde in een mooi tochtje met impalas, apen, eeennnnn olifanten! Yes! De volgende ochtend gingen we weer op weg. Op naar Livingstonia, of eigenlijk Lukwe Ecocamp.

Daar aangekomen bleek dat echt zo mooi te zijn als de foto’s (altijd fijn). Super mooi uitzicht over het meer vanaf een schommelbankje. Puur genieten. Wat ik zelf wat minder vond was compost toiletten die zo hoog waren dat je wel moest zitten omdat erboven hangen niet ging, maar ook dat went. In de middag liepen we met elkaar een rondje naar de tuinen waar ze zelf hun groenten verbouwen. Mooi om alle verschillende groenten en fruit te zien en even met de tuinman te spreken over hoe ze dat doen. Mooi om hun permacultuur systeem na de verhalen ook zelf te bekijken. Helaas was de eigenaar van Lukwe er niet dus die hoop ik later nog een keer te spreken. Wel leuk om te weten dat alles wat je ’s avonds eet uit hun eigen tuin komt.

De volgende dag gingen we ’s ochtends op pad om naar de watervallen te wandelen. Met twee gidsen klommen we door de tuin omhoog en liepen we naar de watervallen. Na de eerste twee watervallen gingen papa en ik ook nog verder naar ‘de cave’, oftwel de grot. Na over het riviertje te zijn gesprongen en een smal paadje te zijn gevolgd kwamen we bij een inkeping onder de waterval uit wat ze dus een grot noemen. Niet perse waar ik aan dacht, maar wel heel mooi! Toen liepen we weer terug naar Lukwe. Inmiddels hadden we ook leuk contact met de manager, een Canadese jonge vrouw die nu voor een maandje deze baan deed terwijl ze eigenlijk kankeronderzoeker is. Interessant en leuk om ook wat met haar te spreken.

De volgende ochtend gingen we dan echt naar Livingstonia, want ik moest ook weer aan het werk. ’s Ochtends liep ik eerst met papa naar de bron van het water systeem en de sedimentatie tank. Plekken die ik eerder met Hans, Andrew en Medass had bezocht. Was leuk om dat aan hem te kunnen laten zien. Ondertussen had mama Hans ontmoet en ervoor gezorgd dat hij nog even wachtte met weggaan zodat ik hem nog even kon spreken. Hans had Medass en Andrew naar Livingstonia gebracht. Na hem gesproken te hebben ging ik met mijn ouders naar ons huis waar we lunchten met Medass en Andrew. Volgens ging Medass mee en kregen we een tour door het ziekenhuis van een van de medewerkers en bezochten we de kerk. Toen was het tijd om afscheid te nemen van mijn ouders naar een paar heerlijke dagen vakantie met hen. Zij bleven nog een nachtje in Lukwe om daarna hun vakantie af te sluiten aan het meer. Ik ging weer gewoon aan het werk.

De rest van deze week hebben we weer vol op metingen gedaan en tekeningen gemaakt van de pijpleidingen. Zaterdag ging dat werk nog een beetje door. Verder kwam Reinier ons opzoeken aangezien hij samen met Rianne en hun kinderen en de zus van Rianne en een vriendin van haar in Lukwe verbleef. We bespraken hoe dingen deze week zijn gegaan en wat onze plannen voor komende week zijn. Het was leuk om Reinier, Rianne en hun kinderen weer even te zien. Toen we terugkwamen was daar een man die we op vrijdag hadden gebeld voor een interview en die voor hij weer weg ging toch wat tijd voor ons wilde maken. Zo hebben we op zaterdagavond nog even een interview gedaan. Op zondag begon de kerk al om 7.30, wat erg vroeg was. De meeste mensen kwamen wat later binnendruppelen. Het was de eerste keer dat ik in een CCAP kerk was (de kerk waar we officieel voor werken bij het SMART Centre) en het was minder erg dan ik het me had voorgesteld. Qua vorm lijkt het erg op de protestantse kerk in Nederland en dat voegt mij niet zo, maar het was goed er te zijn. Er was een Ierse man die kwam spreken, hij is de vader van dr. Lynn, de Ierse arts die hier het ziekenhuis leidt. Zij en haar man John zijn onze opdrachtgevers, dus het was leuk hen na de kerk ook nog wat meer te spreken toen zij ons uitnodigden voor koffie, thee met dikke pannenkoeken en popcorn. Volgende week zal weer wat meer in het teken staan van interviews. Daarna hoop ik een weekendje terug naar Mzuzu te kunnen om mijn verjaardag te vieren.

Tot zo ver de update. Foto’s komen weer op FB als het internet het toelaat.

Knuffels uit Malawi!

Katinka