Het duurt altijd langer dan je denkt…

Jambo!

Drie weken zijn er inmiddels voorbijgegaan sinds ik aankwam in Tanzania. Soms gaat het snel, soms langzaam. Afgelopen week woensdag ben ik voor het eerst in mijn onderzoeksdorpje, Mabadaga, geweest samen met Helena. We probeerden mee te komen met een van de grote bussen maar omdat we voor hen maar een relatief kort stukje hoeven wilden ze ons niet meenemen naar de plek waar we heen wilden. Uiteindelijk was er een man met een auto die toch die kan op ging en ons wel voor een redelijk bedrag mee wilde nemen. We waren bij een vergadering van de Water Users Association (WUA) committee, een groepje van 9 mensen die verantwoordelijk zijn voor de waterverdeling, het onderhoud, de investeringen in nieuwe kanalen, conflict management, etc. Ze zijn momenteel in een proces van het kiezen van nieuwe leiders, dus dat is wel interessant. Helena vertaalde voor mij en de vergadering bleek te gaan over de verdeling van de functies in een aantal ondercomités en dat er begonnen moet worden aan onderhoud van de kanalen omdat er in november weer geïrrigeerd moet worden. Aan het einde van de vergadering werd iedereen betaald voor hun aanwezigheid (10000 TSZ (ong 4 euro)) en wij kregen ook elk 5000 TZS (ong. 2 euro), min of meer als grapje omdat ze grappend hadden gezegd dat we moesten betalen en toen had Helena gereageerd dat ik een arme student je moet haar geld geven en toen kregen we dat daadwerkelijk. Super grappig. Na deze meeting gingen we kijken bij het hostel van het dorp waar ik dan kon verblijven. Dat zag er gelukkig allemaal prima uit. Vraag me niet waarom zo'n dorpje een hostel heeft, want ik heb geen idee. Aangezien ik nog steeds een vertaler zocht die voor weinig wilde vertalen werd er iemand gebeld die een gepensioneerde landbouw officier bleek te zijn. Ik weet nog niet zo goed of zijn Engels goed genoeg is om te vertalen, maar we gaan het proberen. Verder gingen we kijken bij het eind van het hoofdkanaal en kreeg ik wat uitleg van een van de WUA comité leden. De omgeving is allemaal krukdroog, er staan cactussen en de kanalen staan vol uitgedroogde vegetatie en lag her en der wat plastic en sommige stukken waren beschadigd. Ik snap wel dat ze zeggen dat ze met onderhoud moeten gaan beginnen. Ook de velden zien er allemaal volledig verdroogd uit met de gewasresten van het vorige seizoen. Heel bizar dat er zoveel regen gaat vallen dat er in eind november rijstvelden zullen zijn en alles groen gaat worden. Helaas was niet alles leuk wat we die dag te horen kregen. In het dorp bleek cholera in het water te zitten dus het was de vraag of ik daar wel zou kunnen verblijven. Ik schrok eerst wel even, maar uiteindelijk denk ik daar wel om heen te moeten kunnen werken. Er begonnen een aantal dagen met overleg met supervisors, thuis, andere Nederlanders die in het gebied werken, de mensen van het dorp zelf en iedereen had tegenstrijdige adviezen. Donderdag was ik uitgenodigd door een groepje Nederlanders die hier Bijbelvertaalwerk doen om mee te doen met hun fellowshipavond (een soort Bijbelstudie avond) met een internationale groep blanken. Ik was met hen in contact gekomen via contacten van de kerk waar ik zondag geweest was en met een aantal via facebook. Ik twijfelde of ik wilde gaan want het huis waar het was is best wel ver van waar ik nu woon en ik wist niet zo goed hoe ik ’s avonds terug moest komen. Toen was het Nederlandse gezin bij wie deze avond gehouden werd zo gastvrij om me aan te bieden om te blijven slapen. Super lief en daar heb ik dankbaar gebruik van gemaakt! Zo fijn een nachtje zonder ratten 😊. Het was een fijne avond en het was goed om met hen ook mijn zorgen te bespreken over de cholera situatie in mijn onderzoeksdorp en ik ben de dag erna zelf tot de lunch gebleven. Ik ben hen echt heel dankbaar voor hen! Toen ik de dag erna mijn lokale begeleider uit Arusha sprak bedachten we een strategie om toch in het dorp te kunnen werken maar dan zelf eten en drinken mee te nemen zodat er eigenlijk geen mogelijkheid tot besmetting zou zijn. Tegelijk bleken in het dorp de ward officer en de village officer geinformeerd te zijn en die wilden de verantwoordelijkheid voor mijn gezondheid niet dragen en zeiden dat ik niet mag komen en dat ik maar een maand moet wachten. Dat gaat natuurlijk niet, maar ik zal wel in ieder geval eerst officiele toestemming moeten hebben voordat ik weer naar het dorp kan gaan want daar gaan ze nu sowieso naar vragen, dus dat is wel vervelend, want we hebben geen idee hoe lang het gaat duren voordat ik een permit krijg. Voorlopig probeer ik maar gewoon andere dingen te gaan doen. Zaterdag met ik met Rebecca naar het winkelgebied van Mbeya gegaan om een nieuwe lange broek te kopen aangezien twee broeken het ineens begaven en scheurden. Dat bleek veel makkelijker dan gedacht en was ook nog eens heel goedkoop. Verder kochten we een bord en lepel voor in het dorp zodat ik het zelf kan afwassen en zo echt geen cholera water binnenkrijg. Daarna zijn we bij de bakkerij geweest en heb ik ‘bruin’ brood gekocht. Persoonlijk zou ik het niet echt bruin willen noemen maar goed hopelijk bevat het meer vezels. Daarna had ik afgesproken met Sarah (USA) en Lisanne (NL) die allebei lesgeven aan de kinderen van de Bijbelvertalers en met hen heb ik gezellig gekletst en zijn we naar de twee mini supermarktjes geweest met Westerse dingen (ze hebben hier namelijk verder geen supermarkten). Al met al werd dat een hele gezellige dag. Ook zondag was een mooie dag. Ik ben met Rebecca naar de kerk meegegaan en dat duurde wederom heel lang maar was wel goed (van 8 tot 13 uur dienst en daarna nog kletsen met de predikant). Vervolgens werden we uitgenodigd door Camil en Naomi om bij hen te komen lunchen en zij wilden ons ook wel met de auto naar huis brengen daarna. Super fijn! Het werd een hele gezellige middag en ze hebben me gevraagd om in het worship team te komen en met hen te oefenen op zaterdag. Leuke manier om Swahili worshipliedjes te gaan leren. Uiteindelijk was ik pas om 19 uur thuis van lunch en hoefde ik niet meer echt avond te eten. Echt zo fijn om zoveel mooie en gastvrije mensen om me heen te hebben. Gisteren en vandaag zit ik gewoon thuis en probeer ik me hier maar een beetje te vermaken met Swahili leren, Bijbel lezen, filmpjes kijken, de was doen etc. Voorlopig moet ik gewoon wachten dus ik maak er maar het beste van… Al met al gaat het met mij hier dus prima. Ik baal van het wachten want ik wil gewoon graag onderzoek doen, maar ja het is niet anders. Verder begint het hier af en toe te regenen wat extreem vroeg is maar waar mensen heel blij mee zijn omdat vorig jaar heel erg droog was. Hopelijk wordt het hier dan ook snel minder stoffig. Ik hoop dat het met jullie in Nederland ook goed gaat. Bedankt voor alle meelevende reacties! Maak jullie geen zorgen over mij, ik zal voorzichtig doen met de cholera en malaria en ik vermaak me hier wel.

Knuffel uit Uyole!

Katinka