Busreis, lieve mensen en ratten..

Dear English speaking friends, When I was in Nepal I used to write in English and Dutch both. I know that I have quite some international friends on Facebook. Question for you guys, do you want me to write in English as well? Let me know or just contact me if you want to knwo how I am doing ;) For now just Dutch.... 

Lieve allemaal, 

Mambo! Poa! Zo klinkt het hier als je iemand tegenkomt. Het betekent zoveel als 'Hee hoe is het? Cool!' Maar er zijn nog vele andere mogelijkheden. Inmiddels ben ik alweer bijna twee weken in Tanzania en het leek me goed om jullie weer even te updaten. Langzaam leer ik wat woordjes en sinds de vorige blog is er alweer van alles gebeurd. Ten eerste zijn we een onderzoekspermit aanvraag begonnen via een andere weg waar hopelijk deze week meer duidelijkheid over komt. Verder ben ik naar Mbeya gereisd met de bus. Om dat te doen ben ik met Lucas (man die ons hielp als onze supervisor niet beschikbaar was) een busticket gaan kopen en dat was al een belevenis opzich. Drukke parkeerplaats met veel busjes en dan aan de zijkant een rij borden van verschillende maatschappijen. Gelukkig had Lucas een vriendin gevraagd vast even te kijken naar de mogelijkheden en was de juiste bus zo gevonden en geregeld. Dat scheelde een hoop in die chaos. Twee dagen later was het zover. Woensdagavond nam ik afscheid van Frederik en donderdag werd ik om 5.15 uur met een taxi opgehaald en nu stonden er op dezelfde parkeerplaats minstens zoveel grote bussen naar overal in het land. Gelukkig wist degene die me ging brengen waar we naartoe moesten en hij leverde me af in de goede bus. Toen begon een trip van 17 uur door Tanzania. Veel verschillende landschappen, vlaktes en heuvels, groene gebieden en droge gebieden. De eerste 14 uur van de reis werden gereden door één chauffeur en we stopten wel ongeveer elke 3 uur maar meestal maar 5 minuten (hoezo pauzeregels?). De eerste paar stops waren er wc's, daarna niet meer. Deze eerste 14 uur waren de wegen wel ontzettend goed, de laatste drie was dit helaas niet meer het geval. Toen kreeg ik toch wel het gevoel dat ik in het armere deel was aangekomen. Aangekomen in Mbeya werd ik benaderd door heel veel mensen die me hostels, bussen, en weet ik het wat aan wilde smeren terwijl ik gewoon moe was en wachtte op degene die me kwam halen. Inmiddels was het 23 uur 's nachts. Uiteindelijk kwam Helena me halen en een vriend van haar reed ons met zijn taxi naar een hotel dat ze had geregeld voor me. Best wel goed geregeld maar ik was moe en daarom niet heel vriendelijk. De volgende dag heb ik dat gelukkig wel goed kunnen maken en mijn excuses aangeboden. Omdat hostels nog best wel duur zijn bood Helena me aan om in haar huis te verblijven. Dat leek me wel wat. Haar huis bleek echter echt een Afrikaans huisje zonder stromend water en interessante hygiene omstandigheden. Sinds zaterdag verblijf ik nu hier en ik ben er ok onder hoewel ik vannacht wel echt slecht geslapen heb doordat ik telkens rechtop in mijn bed zat van de ratten die door mijn kamer rennen. Dat kan ik wel echt slecht hebben. We zouden vandaag mijn onderzoeksgebied gaan bekijken, maar omdat ze woensdag nieuwe leiders gaan kiezen en ik daarbij wilde zijn gaan we pas woensdag. Daarom heb ik nu nog uitgebreid de tijd om dit voor jullie te schrijven. Mbeya is anders dan Arusha veel stoffiger, en koelt 's avonds ook harder af door hardere wind. Gelukkig zijn er daardoor niet echt muggen. 

Afgelopen zondag (gister) was heel fijn. Via de kerk waar ik in Arusha geweest was heb ik hier ook weer hele fijne mensen ontmoet die me helpen met alles wat ze kunnen. Ze hebben me opgehaald om mee te gaan naar de kerk om 7 uur 's ochtends want de dienst begon om 8 uur. Na de Engelse dienst volgende er om 10 uur ook nog een dienst in Swahili. Uiteindelijk heb ik bijna de hele dag daar gespendeerd door met mensen te praten en uiteindelijk nog te lunchen met Pastor Sunday en Rebeka (Degene die me had opgehaald 's ochtends en echt super lief is en me overal mee wil helpen) Uit een van de gesprekken die ik voerde werd ik vandaag gebeld door iemand met een Nederlandse collega. Toen bleken er hier wat Nederlanders te wonen die zich met Bijbel vertalingen bezig houden dus die ga ik binnenkort waarschijnlijk ook ontmoeten. Via facebook had ik ook al wat andere Nederlanders gecontact dus ik ben benieuwd wat dat gaat worden. Woensdag ga ik dus eindelijk het veld in en kijken of ik daar kan verblijven en dan ga ik waarschijnlijk in de weekenden naar Mbeya terug, maar alles is nog wat onduidelijk. Deze hele reis is een grote leerschool in vertrouwen. Ik probeer te vertrouwen op God dat hij bij me is en dat hij voorziet, wat tot dus ver ook al blijkt uit de vele christenen waarmee ik in contact staan die voor me zorgen. Super mooi om mee te maken. Echt bijzonder om de connectie te voelen die je als christenen wereldwijd hebt. Mentaal ga ik nog steeds een beetje op en neer. Weinig slaap door ratten en een lichte vorm van diarree helpen ook nog niet echt mee.. Toch gaat het over het algemeen heel goed. Voor nu ben ik echt heel dankbaar voor alle lieve mensen om me heen hier, maar ook alle mensen die me vanaf Nederland supporten. Leuk om jullie reacties ook te lezen! Asante sana! (Heel erg bedankt) Dat was het voor nu.. Ik hoop jullie snel meer te kunnen vertellen over mijn onderzoek! 

Knuffels! Katinka

Foto's verschijnen weer op facebook..