Fruitbomen, preken in Nepalese kerk en 13 uur in de bus

(English below)

Lieve lezers,

Nog een weekje en dan kom ik weer naar huis, wat is dat snel gegaan. Tijd om mijn avonturen van afgelopen week te delen.

Maandag heb ik een leuk gesprek gehad met Floriane Clement, de specialist op het gebied van gender & poverty bij IWMI (International water management institute), een belangrijk onderzoeksinstituut op het gebied van water. Fijn om ook weer even een kritische kijk op MUS te krijgen vanuit een andere hoek. Helaas ging er iets mis bij het opnemen dus moest ik proberen uit mijn geheugen de belangrijkste dingen naderhand op te schrijven.

Dinsdagochtend was het tijd om naar Pokhara te gaan. Ik ging samen met Sanju, Razu, Nico en Marriella, die een trekking gingen doen. De busreis verliep prima en toen we aankwamen gingen zij nog wandelen naar een tempel op een heuvel. Ik ging niet mee aangezien mijn enkel nog steeds niet helemaal ok is dus ik heb bij het meer lekker even een boek gelezen. Ik had vanuit Nederland contact gehad met Dick de Boom, de voorzitter van een nederlandse stichting, SATIN, die helpt om fruit bomen uit te delen aan vrouwen met een microcrediet van SDC, een nepalese microcrediet organisatie. Dick was precies deze week ook in Nepal en nodigde me uit om mee te gaan op een fieldtrip. Oorspronkelijk zou ik even een dagje meekijken, maar dat werd een 3-daagse trip met een jeep waarin we zo’n 6 kantoren van SDC bezochten en per kantoor 1 of 2 dorpen met microkrediet groepen.  Overal werden we welkom geheten met een tikka (van die rode meuk op de voorhoofd), bloemen en gelukssjaals. Soms kregen we er zelfs een maaltijd bij. In die dorpen hebben de vrouwen hun fruitbomen laten zien, mango, guava en litchi, en ze vertelden over de bedrijfjes die ze hadden opgezet, meestal door buffaloes of geiten te kopen. Super leuke ervaring om weer zoveel dorpen te kunnen bezoeken en met mensen in contact te zijn. Jammer genoeg hadden we in het eerste hotel hele vieze badkamers en een kakkerlak in het bed, maar ja het blijft natuurlijk Nepal. Wel hele gezellige dagen gehad en ook nog een super lief dorpje, Bandipur, bezocht, wat een hele andere stijl uitstraalde, met mooie gevels met bloemen. Onderweg ook nog even een hydropower plant in de maak bezocht.

Vrijdagavond waren we weer terug in Pokhara en kon ik mijn enkel weet wat rust geven, want ondanks dat we alles met de jeep deden had ik in die dorpjes nog aardig wat ongelijke paadjes en trappetjes moeten lopen. Voor de mensen die me al mijn hele reis volgen, herinneren jullie je nog dat ik in een van mijn eerste weken een gesprek had met een christen in een microbus in Kathmandu, die predikant uit Pokhara? Nou we hebben toen afgesproken dat ik hem zou contacten als ik naar Pokhara zou komen. Dat heb ik gedaan en op zaterdagochtend nam hij me mee naar zijn kerk. Mijn eerste ervaring met een Nepalese kerk en alles werd ook in het Nepalees gedaan, maar wat een energie! De Heilige Geest was zo aanwezig! Iedereen zat op de grond en met een gitaar en trommels en wat zangeressen werd de worship geleid. Ook gedeeltelijk staand. Vlak voordat dit alles begon zei de predikant nog even tegen mij, oh ja, jij kan zo voor de preek wel even 5 a 10 minuten een ‘message’ delen met de mensen toch? Dit verbaasde mij nog al, dus ik vroeg waarover? Nou gewoon, onze ontmoeting, waarom je hier bent en dan wat uit het Woord wat de Geest je ingeeft. Dat was een nieuwe ervaring voor mij en ook behoorlijk spannend maar God gaf me rust en gesterkt door de Heilige Geest heb ik het gedaan. Ik stond te stuiteren terwijl ik het belang van Gods liefde en het uitbreiden van het Koninkrijk van God verkondigde. Ik heb zelfs dingen aangehaald over Jezus die je normaal niet snel uit mijn mond zal horen komen. En de predikant maar vertalen. Echt WAUW! Hele dag vol energie geweest! De dienst duurde in totaal 3 uur (En dan zeuren ze in de Bethlehemkerk al als de dienst langer dan een uur duurt :P, alles is relatief lieve mensen onthoudt dat), omdat er ook nog avondmaal was (met fanta en naan XD) en het ophalen van tienden en dat ging nogal anders dan bij ons Iedereen moest het komen brengen, het werd opgeschreven en uiteindelijk werden alle bijdragen voorgelezen zodat iedereen weet wie hoeveel heeft ingebracht. Na de dienst nog even voorgesteld aan een groep vrouwen en Nade Lama, de predikant, wilde graag dat ik terug zou komen om hen te onderwijzen, omdat vrouwen soms beter onderwijs van een vrouw kunnen krijgen. Vervolgens met Nade gaan lunchen en het gehad over mijn recente onderzoek over de eindtijd. Was een heel interessant gesprek waarbij hij enigszins onder de indruk raakte van mijn Bijbelkennis (hoewel die in mijn beleving echt niet zo geweldig groot is). Uiteindelijk was het een goed  gesprek en ik ging vol energie terug naar mijn hotel waar ik de middag spendeerde met ff uitrusten met een boekje tot de trekkers ook weer terug waren.

Zondag was het alweer tijd om terug te gaan naar Kathmandu. De busrit die normaal zo’n 7 uur duurt, duurde in dit geval bijna 13 uur. Veel stilgestaan, wachten, niemand wist wat er aan de hand was. Eerst al een politie controle in de middle of nowhere en later stonden we weer stil. Toen we 6 uur later dan gepland in Kathmandu aankwamen was daar niets meer aan de hand, maar inmiddels heb ik begrepen dat er het hele weekend demonstraties en gevechten zijn geweest en dat de politie ook grote hoeveelheden messen had gevonden, wat de reden was voor alle controles.

Vandaag zit ik weer op kantoor aan mijn presentatie te werken. Weer een aantal documenten gekregen die ik graag al 3 maanden geleden had gehad, maar goed, beter laat dan nooit zeggen we dan maar.

Vrijdag zal ik mijn onderzoeksresultaten presenteren aan mijn collega’s van IDE en enkele afgevaardigden van RW en SAPROS, de andere twee implementerende organisaties.

Zaterdag zal ik dan naar Chovar gaan om de ruimte voor de bibliotheek te bezoeken en het meisje dat ik zal sponsoren. Zondag is mijn laatste dagje, dus tijd om wat souvernirs te kopen en dag te zeggen tegen mensen, om vervolgens maandag op het vliegtuig te stappen en dinsdagochtend om 7.00 uur op Schiphol te landen. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Ik ga genieten van mijn laatste weekje en ik hoop jullie volgende week nog met een laatste blog te kunnen verblijden.

Veel knuffels uit Nepal en tot snel!

Katinka

ps. Foto's volgen later!

#Short English version

Dear readers,

With only one week left, it is time for a new update. Last week I went to Pokhara with Sanju, Razu, Nico and Mariella. They were going on trekking, also with two more friends, Veronika and Melanie, but they already arrived in Pokhara earlier.

I planned to visit some sites from the microcredit organization SDC, which also provides fruit trees (Mango, guava and litchi) to the women with a microcredit in collaboration with SATIN, a dutch organization. The chairmen of SATIN happened to be in Nepal too, and he asked me to join on a field trip of 2,5 days (ended up being 3 days). Since I wanted to see their project I decided to join although he couldn’t tell me what we were going to do exactly. In the end we were visiting about 6 of the SDC offices and for every office 1 or 2 women groups. We got very warmly welcomed everywhere with a tikka (red stuff on your forehead), flowers and good luck sjawls. I was happy to speak some words Nepali and I had a really nice time these three days, although the actual reason of visiting was even less present than I hoped. Since they claimed to plant the trees against erosion, but they don’t make the women aware of how to do that so many trees were just planted randomly.

Friday evening we came back and I took some rest by reading a book. Some of you might remember my story about the pastor I met in Kathmandu during my first weeks. Well, I decided to contact him and visit his church. So everything in this church is done in Nepali, so I couldn’t understand a lot, but I could still feel the Holy Spirit working, which was really awesome. A minute before the service started the pastor came to me like, before the sermon I will ask you forward so you can share a message with the people from 5 to 10 minutes. I was quite surprised by this and I asked him where should I talk about? Just let the Holy Spirit inspire you, was his respons. That made me nervous, but through the service I got some ideas and I got a lot of energy to just do it. So I preached about the love of God and Gods Kingdom on earth and that God provides. The difficulty was that it needed to be translated so I needed to stop every now and then and sometimes I lost my story a bit, but still I was shining with a wide smile on that stage and I said things about Jesus that most people wouldn’t expect from my mouth. WAUW! God is so awesome! After church I had lunch and a talk with Nade Lama, the pastor of this church and I told him about my newest research on ‘the end of times’. Really nice talk and I think he will do his own research now.

Sunday Sanju, Razu, Veronika, Melanie and I went back to Kathmandu which took about 13 hours instead of the expected 7 hours since there were many police controls. Therefore I am really tired today, but still working on my research.

Friday I will present my findings to IDE, RW and SAPROS, the implementing organisations of Solar MUS. Saturday I will visit the ‘library-to-be’ in Chovar and Sunday I will do some souvenir shopping.

Monday I will fly home again, so Tuesday morning 7 am I will arrive at Schiphol. Time flies. I am going to enjoy my last week here and hope to give you some last update next week. See you soon!

Hugs from Nepal!

Katinka