Onderzoeksdorpje, gekneusde enkel en een bibliotheek

Lieve lezers,

Het einde van mijn tijd hier in Nepal komt in zicht. Nog iets meer dan 2 weken en ik ben alweer in Nederland. Wat is de tijd toch snel gegaan de laatste weken. Morgen verloopt mijn visum van 90 dagen en moet ik nog 15 dagen verlenging aanvragen. Hopelijk gaat dat zonder teveel gedoe. Afgelopen week ben ik weer in mijn onderzoeksdorpje geweest. Van vrijdag tot woensdagochtend ben ik weer lekker bezig geweest met wat groepsdiscussies en met name het veriferen van mijn onderzoeksdata. Helaas is er zaterdagavond een klein ongelukje gebeurd. Ik zat in kleermakerszit op mijn bed en werd geroepen voor het eten. Ik stond op en begon te lopen, maar mijn voet sliep. Dit had ik helaas niet door en mijn enkel klapte op een nare manier dubbel. Ik was even in shock, werd duizelig en mijn gehoor deed raar en ik leunde tegen een muur op me vervolgens op de grond te laten zakken. Ondertussen was mijn vertaler geroepen om te vragen of het ging en toen kwam de pijn pas echt doorzetten. Ik vroeg hem of hij ijs kon regelen, maar dat hadden ze natuurlijk niet. Uiteindelijk heeft hij een vriend uit het volgende dorp gebeld die nog een ijskoude fles sprite had. Toen is hij die gaan halen op z’n motor en toen hij terug was hebben ze een deel van die sprite in een plasticzakje gedaan, doekje erom en koelen maar. De dagen erna moest ik rustig aan doen en konden de meetings helaas niet gaan zoals gepland, maar ja, wat in Nepal gaat er wel als gepland. Ik heb minder kunnen observeren door dit ongeval, maar ik denk dat mijn data wel ok is. Wel is mijn enkel nog steeds blauw en gezwollen terwijl ik dit schrijf. Woensdagochtend nam ik afscheid wat heel vreemd voelde en werd ik door Ramesh naar Tamaghat gereden waar ik door iemand anders opgepikt werd om me naar Dhulikhel te brengen. Daar ging ik naar het kantoor van REMREC, om met een van de hoofdmedewerkers daar twee van hun projecten te bezoeken. Een solar water lifting system (een systeem heel vergelijkbaar met SMUS) en een micro-hydro project (elektriciteit opgewekt door waterkracht op kleine schaal). Krishna had me voor ik weer naar Tanke ging al even voorgesteld aan deze man, en zijn vrouw heeft kennelijk ook in Wageningen gestudeerd, wat ervoor zorgde dat hij wel wat voor me wilde doen. In een auto bezochten we de projecten wat heel interessant was. We kwamen onderweg nog een landslide tegen die de weg blokkeerde en er was een tijdelijke weg door de rivierbedding, want het is nu toch droge tijd. In het solar-lifting dorp kwamen we in een moedergroep-meeting terecht waar ik ineens geacht werd allemaal vragen te stellen, wat ik natuurlijk heel geinteresseerd deed. Dit dorpje was zo droog, alle velden vol stenen en stof, zonder irrigatie kan er duidelijk niets groeien. Bij het micro-hydroproject was een deel stuk. De normale productie van elektriciteit was geen probleem maar het extra deel met een watermolen om de snijmachines voor het hooi te laten werken was stuk. De aardbeving had daar heel wat schade aangericht, maar de mensen waren druk bezig met herbouwen. Overal zie je dat mensen druk bezig zijn met wederopbouw. Ook in mijn dorpje zijn ze begonnen huizen te bouwen. Ze wilden wachten op de overheid voor geld, maar de moeson komt eraan en een beter huis is gewoon nodig. Ze hopen nu dat ze achteraf toch nog geld zullen krijgen. Donderdag zou ik met KIRDARC een van hun WASH-projecten bezoeken (WAter, Sanitation and Health), helaas ging dit door mijn enkel echt niet want daarvoor moest je min. een half uur kunnen lopen over niet platte wegen. Uiteindelijk hebben ze me in ieder geval een presentatie gegeven over hun werk en daarna heb ik nog gesproken met de manager van de water users committee in Dhulikhel en die hebben me de waterzuivering van de stad laten zien. Vrijdag ben ik weer op kantoor geweest en heb ik Raj geinterviewd. Verder met name dingen uitgewerkt. Dit weekend weer wat rust voor mijn enkel en mijn visum dus verlengen. Maandag heb ik nog een interview en dinsdag ga ik naar Pokhara om daar nog wat projectjes te bezoeken. Vervolgens nog 1 weekje uitwerken en presenteren en dan kom ik naar huis. Ergens tussendoor moet ik nog wat dingen regelen voor de bibliotheek waar ik jullie eerder over vertelde. Iedereen die inmiddels bijgedragen heeft super bedankt! Naast de bibliotheek zal ik ook de bacheloropleiding van een meisje betalen. Het meisje woont bij haar oma omdat ze geen ouders meer heeft en haar ooms hebben niet genoeg geld om haar te laten studeren. Tijdens mijn onderzoek is het me zo duidelijk geworden wat de kracht van onderwijs is dat ik dit heel graag wilde doen. Onderwijs geeft vrouwen hier zoveel zelfvertrouwen. Het is misschien een druppel op een gloeiende plaat, maar wel weer 1 gelukkig meisje. Hetzelfde geldt voor de bibliotheek, het geeft mensen zoveel mogelijkheden. Ik zal niet nog een keer uitweiden over de bibliotheek, maar echt lieve mensen, als je iets kunt missen, maak het dan alsjeblieft over. Ik beloof dat elke euro naar de bibliotheek gaat. Ik ga hard mijn best doen Chovar nog een keer te bezoeken om foto’s te maken voor ik hier wegga. Voor hen die mijn eerdere verhalen over de bibliotheek gemist hebben: Ik ben samen met INSPIRE Nepal bezig om een bibliotheek op te zetten in Chovar, een klein dorpje in Nepal. Het idee achter deze bibliotheek is dat kinderen samen kunnen oefenen met lezen met verschillende verhalen, maar er zullen niet alleen kinderboeken komen, ook volwassenen kunnen zich hier ontwikkelen. Zelf zijn de dorpsbewoners al hard bezig geweest en het gebouw staat al, maar nu is er geen geld meer voor de meubels en boeken. Ik herinner me nog goed dat ik zelf heel veel in de bieb ben geweest als kind en de hoeveelheid boeken die ik daar heb geleend is ontelbaar. Zo leuk om telkens zelf nieuwe boeken uit te kiezen om zelf te lezen of juist samen, wat heb ik daar veel plezier aan beleefd! Dat plezier gun ik deze kinderen ook. En niet alleen dat. Tijdens mijn onderzoek hier kom ik er steeds meer achter hoe belangrijk onderwijs is. Het is het verschil tussen je stem laten horen en afwachtend doen wat anderen vragen. Met name veel vrouwen hier hebben vroegtijdig hun school verlaten om te trouwen en voelen zich niet zeker over hun vermogen om te beslissen of hun mening te laten horen. Lezen en schrijven is daarbij heel belangrijk. Door zo’n bibliotheek in het dorp kan iedereen blijven oefenen en ook kennis opdoen. Het project zal uitgevoerd worden door de dorpelingen in samenwerking met Maud en Sanju van INSPIRE Nepal die het geld zullen beheren en ik kan jullie verzekeren dat elke gedoneerde euro echt naar dit project gaat. Help je mee?

Donaties kunnen worden overgemaakt naar mij tot 16 mei:
NL13INGB0009135731 tnv K. van Buuren ovv bibliotheek Nepal

Iedereen die al geholpen heeft heel erg bedankt! En alvast bedankt voor degene die nu mee gaan doen!

Knuffels uit Nepal!
Katinka

Short version in English:

Dear readers,

Only a bit more then two weeks left and I will be home again. Feels strange… Last month went by so fast! Tomorrow I need to go to immigration to arrange my visa for the last 15 days. Last week I went back to my research village to verify my data and my research is almost finished now. Unfortunately I had a little accident and I have a bruised ankle (is that how it is called in English?). Anyway, I twisted my ankle and now it is blue and swollen. Wednesday I went to Dhulikhel to visit projects of REMREC, a organization working on renewable energy technologies. I visited a micro-hydro project (producing electricity with water in small-scale) and a solar-lifting project (similar to SMUS). I walked into a women groupmeeting and asked them some questions. Somewhere on the road there was a major landslide and they made a temporary way through the riverbed since it is dry season anyway. On our way back it started raining quite hard, first pre-monsoon rain I say this year. Friday I interviewed Raj, which means there is only one interview left, which is more because I think it is interesting then because it is really needed. Additional information and feedback is always nice. Last week quite some of my friends here travelled to other countries or back home and I notice that in my head I start to go home as well. I had a good time here and some things I will miss a lot, especially some people, but I think it will also be nice to be home again. Next week I will go to Pokhara and visit a project there. After I return I will have one week left to finish my research, present it to the implementing organisations and visit Chovar to see the library as it is now. Next to the library I will also fund the bachelor of a girl living there. She lost her parents and lives with her grandmother. I have seen here that education really makes the difference and although this will just be one girl, at least it is another girl having proper education. For everybody who missed my previous post about the library, please read this message below. For the others, please donate! If you can miss something, please help. Every little bit helps! For the people who missed what my library project is about: In collaboration with INSPIRE Nepal I will help with the start of a library in Chovar, a little village. The purpose of the library is to give children the opportunity to practice reading together, but also for grown-ups to develop themselves and meet. The villagers will choose the furniture and books themselves and it will be their own project. Hopefully later computers and internet can follow as well. The villagers already made the building, but now they don’t have money for the contents. Who would like to help? Donations can be transferred until May 16th to me:

NL13INGB0009135731 tnv K. van Buuren ovv Library Nepal

Thank you so much for your help! Dherai dhanyabaad!
Hugs from Nepal!

Katinka