Happy Holi, Happy Easter and interesting conversations

(English below)

Namasté mero sathi!

Time flies while having fun! Tijd voor een nieuwe update! Vorige week eindigde ik mijn blog op de ochtend van Holi en wat was dat een geweldige dag! Eerst reisde ik met een bus naar het huis van Maud en Sanju en het was verbazingwekkend rustig op de weg, duidelijk een dag waarop veel mensen niet hoeven te werken. Daar aangekomen kreeg ik vast de eerste oranje poeder op mijn gezicht en hadden we een geweldig lekker ontbijt. Samen met Maud, Sanju en hun vrijwilligers en wat vrienden gingen we op weg naar Chovar waar Sanju’s familie ook woont. Daar barste het feest helemaal los en iedereen smeert en gooit kleurrijk poeder overal en ook de waterballonnen (zakjes water) vliegen in het rond. Helaas niet allemaal met helder/schoon water gevuld, dus het is verstandig je mond dicht te houden. Nadat iedereen goed onder zat gingen we de heuvel af naar een tempel waar ze nog een bepaalde aanbidding gingen doen door muziek te maken op grote trommels terwijl ze rondjes liepen rond de kern van de tempel. Vervolgens liepen we weer naar boven en hadden we een maaltijd. Beaten rice met een curry, spinazie, buffalo, aardappel. Zoals altijd veel te veel en ook best wel spicy, maar dat schijnt normaal te zijn bij Newari voedsel. Nepal heeft vele verschillende bevolkingsgroepen met allemaal hun eigen tradities, rituelen en soorten eten ben ik intussen achter. Sanju is dus Newari dus vandaar dat we met die tradities meegevierd hebben. Eenmaal weer thuis wachtte ons een nieuwe uitdaging. Er is namelijk een water tekort en de tank was leeg in het huis van Maud en Sanju dus er kon niet gedouched worden. Vervolgens hadden we daarom een heleboel lol om met koud water uit de put te proberen iedereen weer schoon te krijgen, wat uiteindelijk best wel goed gelukt is. Vervolgens ben ik bij Maud en Sanju blijven logeren op de vloer want heel Kathmandu nog doorreizen terwijl er maar weinig OV was had ik ook niet zoveel zin in en daarbij was het heel gezellig. De volgende ochtend moest ik wel weer aan het werk dus nog voordat iedereen wakker was, was ik alweer op weg naar kantoor (8.30 dus niet extreem vroeg). ’S Avonds zag ik deze groep leuke mensen weer, want een van de vrienden van Maud en Sanju, Andrew, had een presentatie van zijn documentaire serie ‘Beyond the way’. Een serie over zijn tocht over Camino de Santiago (Pelgrimsroute naar Santiago de Compostella in Spanje). In deze serie laat hij mensen die daar op weg zijn hun verhaal doen, super interessant! Hij post deze docu’s op facebook, dus als je interesse hebt, zoek eens op beyond the way. Leuke avond gehad! Na weer wat dagen interviews uittypen was het alweer weekend en als ik niet zoveel contact met Nederland zou hebben zou ik bijna vergeten dat het Pasen was. Het is in Nederland bijna niet voor te stellen, maar hier kent vrijwel niemand Pasen. En dan bedoel ik niet dat ze de betekenis niet weten, maar ze kennen de feestdag niet eens, laat staan de betekenis. Ik heb zelfs een christen hier ontmoet, die het verhaal dan wel kende, maar ook nog nooit van de feestdag had gehoord. Ik heb de nodige mensen Pasen wel uitgelegd hier, hoewel ik dat ook wel lastig vond, omdat ik het niet te onpersoonlijk wilde maken, maar ik er zelf ook nog niet helemaal uit ben wat ik zelf geloof over Pasen. Afgelopen weekend heb ik veel contact met thuis gehad en ik miste wel het hele proces van toeleven naar Pasen, aangezien ik normaal ongeveer de hele week in de kerk te vinden ben. Zondagochtend heb ik geskypet met de Ghanagangers (de jeugdgroep van onze kerk die komende zomer naar Ghana gaat) die Paaswake aan het houden waren. Leuk om hen ook even te zien! Ik heb gebeden voor de juiste mensen op mijn pad om Pasen mee te vieren en daarna ben ik naar een Internationale kerk geweest die niet helemaal mijn stijl had, maar goed, even onder mensen zijn die Pasen wel kennen deed me wel goed. Na de dienst ontmoette ik twee meisjes die SPH doen in Ede en waarschijnlijk ga ik binnenkort eens met hen eten. Vervolgens ontmoette ik een Nederlands gezin die in oktober hier is komen wonen om missionair werk te doen. Zij vonden het ongezellig als ik alleen moest zijn met Pasen dus ze vroegen me mee naar huis, wat super lief was! Ze waren op de fiets, maar die heb ik natuurlijk niet, dus moesten we even bedenken hoe we dat op gingen lossen uiteindelijk met een van de kinderen achterop, wat fietswissels en interessante fietstocht door de straten van Kathmandu kwamen we bij hun huis aan. Na een tijdje arriveerden ook hun Pakistaanse vrienden die ze via dezelfde kerk kennen die ze ook hadden uitgenodigd. Deze Pakistanen bleken vluchtelingen te zijn. Gevlucht vanwege vervolging omdat ze christen zijn en een heftig verhaal volgde toen ik daarnaar vroeg. Je weet dat er veel christenen op de wereld zijn die in die situatie leven, maar om ze te ontmoeten is toch anders. Het verhaal van de man waar ik mee in gesprek raakte bevatte martelingen van familieleden om zijn locatie te verraden, meerdere malen op het nippertje ontsnapt. En nu? Nu zitten ze vast in Nepal, omdat Nepal geen onderdeel is van het vluchtelingenverdrag en ze kunnen dus geen officiele vluchtelingenstatus krijgen, maar binnenkort verloopt zijn paspoort en dan is hij illegaal. Teruggaan is geen optie, want dan worden ze waarschijnlijk op de luchthaven al vermoord, want het is ook de politie die dat doet. Dus hoe nu verder is nog de vraag. Heel heftig verhaal. Ik heb hem gevraagd naar zijn geloof en vertelt over mijn twijfels en hij heeft een aantal dingen gezegd die me weer aan het denken hebben gezet. Met zijn allen hebben we gelunched en uiteindelijk weer op de fiets teruggegaan aangezien dat Nederlandse gezin toch nog ergens ander heen moest om 17 uur. Bij het afscheid kreeg ik drie zoenen op mijn wangen van de vader van het gezin, iets wat in Nepal echt niet kan in het openbaar dus we kregen wel wat vreemde blikken en hij commentaar van zijn vrouw. Oeps, sorry soms ben ik toch nog heel Nederlands was zijn reactie. Ik ben uitgenodigd nog eens vaker langs te komen dus dat is wel een leuk vooruitzicht. Maandag en dinsdag weer op kantoor geweest en dinsdagmiddag op weg naar Thamel. Even gekletst met BB en Raju bij hen op kantoor, super gezellig en ’s avonds uit eten met Maud en Sanju en de hele club, want zij waren die dag officieel getrouwd! 8 uur lang papierwerk maar het was gelukt. De bruiloft zelf zal volgend jaar pas zijn, maar dit lost wat visumproblemen vast op. Dat is natuurlijk toch wel reden voor een klein feestje. Na het eten werd ik achterop de motor thuisgebracht door Razu, super fijn want dat scheelt weer een duur taxi-ritje. Gister heb ik mijn laatste data geprobeerd te ordenen en ik ben nog even aan het nadenken over hoe ik het het best kan organiseren en wat ik nog nodig heb. Toen stond ineens mijn Nederlandse begeleider, Bert, bij me in kantoor. Hij had al gemaild dat hij naar Nepal zou komen voor een aantal vergaderingen en hij zou nog even contact zoeken, was hij daar ineens. We hebben afgesproken vanavond samen te eten en even mijn onderzoek te bespreken, wat super fijn is en heel goed getimed. Wat wel even frustreerde is een van mijn collega’s bij iDE. Vlak voor hij wegging van kantoor gister, zei hij ineens, oh ja Katinka, wij zijn er morgen allemaal niet, want we gaan naar Tanke (mijn onderzoeksdorpje). Dus ik vraag hem even te wachten met weg te lopen en even uit te leggen wat ze gaan doen. Kennelijk gaan ze ineens de kapotte zonnepanelen vervangen en even praten met wat mensen in het dorp. Dus ik heb hem snel nog wat info meegegeven waarvan ik dacht dat die wel nuttig zou zijn, maar ik vind het wel een beetje jammer. Als hij dat wat eerder gezegd had, had ik misschien meegekund en kunnen zien hoe ze in het veld werken of in ieder geval rustig kunnen vertellen waar ik denk dat ze op kunnen letten, dat is immers mijn onderzoek. Maar kennelijk interesseert mijn onderzoek hem niet zoveel of hij heeft het niet bedacht dat ik misschien wel waardevolle informatie zou hebben, maar hij wimpelde het in ieder geval wel een beetje weg. Ik vertelde bijv. dat er een nieuwe caretaker is aangesteld in de week dat ik daar was, zegt hij doodleuk, nee joh diegene is niet de caretaker. Kostte me vrij veel moeite hem te overtuigen dat ze echt gewisseld waren. Echt grrr.. ik ben niet simpel ofzo, je kunt me echt wel op mijn woord vertrouwen. Dat irriteerde me echt en ik vind het een beetje jammer dat een deel van de uitkomsten nu mosterd na de maaltijd gaat zijn omdat ze gewoon niet willen luisteren. Anyway, het is niet anders, het gaat zoals het gaat. Vanavond dus gesprek met Bert en morgen ga ik voor 10 dagen een stiltemeditatie beginnen en ben ik volledig onbereikbaar. 10 dagen niet praten, niet schrijven, niet lezen, geen muziek luisteren, helemaal niet. Alleen meditatietechnieken leren en mediteren. Ik ben heel benieuwd hoe dat gaat bevallen en wat ik eraan ga hebben. Ik contact jullie weer als ik terug ben met mijn ervaringen! Iedereen die reageert op mijn blogs echt super bedankt, ik vind het fijn om te zien dat jullie meelezen en meeleven.

Knuffels uit Nepal!

Katinka

#Short English version

Namasté mero sathi!

Time flies while having fun! Time for another update! Let’s start were it ended last week, HOLI! What an awesome day! I went to the house of Maud and Sanju and already received the first orange powder on my face. We had an amazing breakfast and after that it was time to move to Chovar, the place where Sanju’s family lives. The fun that started in the morning continued the whole day. Together with Sanju, Maud, their volunteers and some friends we arrived at his family were everybody wished everybody happy Holi by putting some colourful powder in other peoples hair, face and clothing. Soon everybody was really colourful and also water balloons (little bags with water) were thrown around everywhere. You better kept your mouth shut, because often it was not clear water but there were also really dirty balloons from which I don’t even want to know what it was. After the colourful powder was finished we walked down to the temple where they (Sanju and his family) did their worshipping by walking around the centre making music with drums. Afterwards we walked up again and we had a Newari meal. When we arrived home in the end of the afternoon we faced a little challenge since there was no water in the house so taking a shower was not possible. Therefore we helped each other to clean our hair and bodies with the cold water from the well. Worked quite good, so after a while everybody was clean again. The next morning I went to iDE again for a day of typing my interviews. In the evening I met the same group again, since Andrew, one of Sanju’s and Mauds friends had a presentation of some episodes of his documentary ‘Beyond the way’ which is about his experiences of Camino de Santiago (a Christian pilgrim path in Spain) and the stories of the people he met there. Really interesting! You can find these episodes in facebook as well so if you’re interested just search for Beyond the way. I worked typing and organizing my data the rest of the week and during the weekend I had a lot of contact with people in the Netherlands because if I wouldn’t know, I wouldn’t have noticed that it was Easter this weekend. Hardly anybody here knows what Easter is or where it is about. I told quite some people about it, although that was quite hard for me, since I struggle myself with what I believe about Easter. At Sunday morning I skyped with the youth group of our church who were staying awake all night and are going to Ghana during the summer. Was really nice to see them again for a moment! That morning I prayed for the right people on my path to spend Easter with and I went to an international church. It was not my style at all, but still nice to be surrounded by people who actually think Easter is important. I met 2 dutch girls I will probably have dinner with later and after that I met a Dutch family who live here since October and they asked me to come to their house to celebrate Easter. My first experience riding a bicycle in Kathmandu. Ones we were at their house, some Pakistani friends of them from the same church came as well to celebrate Easter. They told me they were refugees who fled because they were Christians. I had a very interesting conversation with one of them and he told me the horrible story of family member being tortured to tell their location and how they missed their followers several times on such a short time. They decided to flee to Nepal. And now? Now they are stuck here, because they cannot get an official refugee status here and their passports will expire soon. Going back is no option, because probably they will be killed at the airport already since the police is involved in this. Really horrible story and I pray for them for a solution. We had a conversation about faith as well and I told him about my doubts and he had some interesting views which let me rethink my thoughts. All in all I had a wonderful day, nice meal and great conversations and I am invited to come again. The last days I finished to put all my data in my laptop and the question is what now. Tuesday I went to Thamel and had a tea with BB and Raju which was nice to see them again. After I had dinner which Maud, Sanju and the rest of the group, because they got officially married by doing all the paper work (took 8 hours). The real party will follow next year but this already solves some visa problems. Nice reason to have a little party! Yesterday, Bert, my Dutch supervisor suddenly walked into my office, which was a very short but nice meeting! We are going to have dinner tonight and discuss over my research. He already sent me an email that he would come and that he would tell me later when so it was a nice surprise when he was suddenly there. Tomorrow I will start 10 days of silent meditation. No talking, no reading, no writing, no listening to music, just learn how to meditate and do it. I am really curious what that will do to me. I will tell you when I am back. Thanks to the people who respond to my posts, I really like to see your comments and support!

Hugs from Nepal!

Katinka